Η ελευθερία της σκέψεως
Και με την απόφαση του ζωγράφου μας
ως προς το χρώμα της βαρκούλας τι γίνεται;
Εκεί ο βαθμός της
ελευθερίας είναι
πάρα πολύ μεγάλος.
Έχουμε να κάνουμε με ένα φαινόμενο
πάρα πολύ μεγάλης ενίσχυσης.
Η δημιουργία και η εξέλιξη της ζωής
είναι ένα φαινόμενο, όπου η ελευθερία που
κρύβεται σε κάθε σύγκρουση γιγαντώθηκε
με την αποθήκευση της και τον πολύ μεγάλο
πολλαπλασιασμό που της επέτρεψε το DNA.
Ελεύθερες αλλαγές περνάνε "αποκρυσταλλωμένες"
ως μεταλλάξεις στον γενετικό κώδικα και στη συνέχεια
πολλαπλασιάζονται τόσες φορές, όσες διαιρείται το DNA
στον ίδιο τον οργανισμό και τους απογόνους του.
Πάρα πολλές δηλαδή δυνάμεις του δέκα.
Ένα δεύτερο επίπεδο ενίσχυσης έχουμε
στο σχηματισμό του ίδιου του
συστήματος "ζωγράφος".
Εκεί "χτίστηκε", οργανώθηκε με βάση τις οδηγίες
ενός μοναδικού αρχικού μορίου DNA ένα σύνολο
ύλης
που είναι πολλές δυνάμεις του δέκα μεγαλύτερο.
Μια ελεύθερη απόφαση στο επίπεδο του ενός κυττάρου,
αν για παράδειγμα το ωάριο θα γονιμοποιείτο από
αυτό ή εκείνο το σπερματοζωάριο, έκρινε το μέλλον
του ζωγράφου.
Δεν ξέρουμε ακόμα πως λειτουργεί,
αλλά είναι πολύ πιθανό πως όταν
το μάθουμε, θα ανακαλύψουμε
μηχανισμούς με πολύ μεγάλη ενίσχυση.
Ήδη γνωρίζουμε πως για τη μεταφορά ενός
μηνύματος από το ένα νευρικό κύτταρο στο άλλο
χρειάζεται να εκχυθούν κάποια λίγα μόνο μόρια
ενός νευροδιαβιβαστή στη σύναψη, τον μεταξύ
των κυττάρων χώρο.
Ελεύθερες μοριακές δράσεις φτάνουν
ασταμάτητα ενισχυμένες στο κριτικό μέρος του
εγκεφάλου όπου φιλτράρονται και ενώ οι περισσότερες,
χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, απορρίπτονται, κάποιες
επιλέγονται επεξεργάζονται και μπορεί να χρησιμοποιηθούν
ως υπόθεση εργασίας για τη λύση ενός
προβλήματος
που μας απασχολεί.
Αυτή η διαδικασία του κριτικού φιλτραρίσματος
πρέπει να αποτελεί ένα σημαντικό μέρος
της όλης λειτουργίας του εγκεφάλου.
Δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι και διαφορετικά.
Φαντάζεστε τι χάος θα επικρατούσε, αν τα 1012
νευρικά μας κύτταρα άρχιζαν να στέλνουν
ανεξέλεγκτα τα μηνύματά τους δεξιά και αριστερά
μέσα στον εγκέφαλο;
Δεν θα ήταν όμως σωστό να προχωρήσουμε
τους συλλογισμούς μας στο σημείο αυτό περισσότερο
κάνοντας υποθέσεις, μια που για την περιοχή αυτή
δεν έχουμε ακόμα τεκμηριωμένη επιστημονική γνώση.
Δεν χρειάζεται άλλωστε, γιατί έχουμε ήδη
καταλήξει.
Έχουμε φτάσει στο στόχο μας.