"Ας πάει και το παλιάμπελο"

Ξοδεύουμε συνεχώς και περισσότερη ενέργεια.

Καίμε συνεχώς και περισσότερα καύσιμα.

Εξαντλούμε τα ενεργειακά αποθέματα της Γης.

Αυξάνουμε τη συγκέντρωση του CO₂ στην ατμόσφαιρα

και απορούμε τώρα, γιατί άρχισε να αλλάζει το κλίμα.

Ζούμε σήμερα σε απερίγραπτη ενεργειακή χλιδή, και θα ζούμε αύριο σε ακόμα μεγαλύτερη.

Χρειαζόμαστε ζέστη το χειμώνα. Ξοδεύουμε γιγαντιαία
ποσά ενέργειας, για να ζεστάνουμε τα σπίτια μας.

Χρειαζόμαστε όμως και δροσιά το καλοκαίρι.

Στις ΗΠΑ, που είναι πρωτοπόρες, δαπανάται ήδη
τόση ενέργεια για τον κλιματισμό
όση και για τη θέρμανση των κτιρίων.

Και τι να πει κανείς για τη σπατάλη της ενέργειας στην κίνηση;

Κάποτε, όταν θέλαμε να μετακινηθούμε,
πηγαίναμε με τα πόδια, σήμερα χωρίς ένα
αυτοκίνητο τουλάχιστον εκατό ίππων, είναι
αδιανόητη η ζωή.

Δεν χρειάζεται, νομίζω, να αναφέρουμε άλλα παραδείγματα της σπατάλης.

Για τις τροφές που πετάμε,
τα ρούχα που πετάμε,
τα υλικά συσκευασίας,
τα μπουκάλια.

Θα μου πείτε: μα τα μπουκάλια είναι το πρόβλημα;.

Επίτηδες τα ανέφερα, γιατί είναι χαρακτηριστικό
της νοοτροπίας και γιατί διδάσκει η πράξη αυτή
του πετάγματος.

Όταν συνηθίσεις να πετάς κάτι μικρό,
θα πετάξεις μετά και κάτι πιο μεγάλο.

Τι αξία έχει ένα μπουκάλι; Μερικά λεπτά.
Το χρησιμοποιούμε για να μεταφέρουμε
το ουίσκι στο σπίτι μας, μετά το πετάμε.

Μα είναι κατασκευασμένο από ένα πολύτιμο υλικό,

που μπορεί να μείνει αναλλοίωτο για αιώνες,
που αντέχει σε όλες τις χημικές επιδράσεις και που κόστισε
(όπως και το αλουμινένιο κουτάκι της κόκα κόλα άλλωστε)
τεράστιο ποσό ενέργειας για να παραχθεί.

‒ Και λοιπόν, τι να κάνουμε;
Εμένα δεν με ενδιαφέρει από τι είναι καμωμένο το μπουκάλι,
ούτε και πόση ενέργεια ξοδεύτηκε.
Με ενδιαφέρει να πιω το ουίσκι μου.
Άμα το πιω, το μπουκάλι το πετάω.
Τι θέλετε να κάνω;
Μήπως έχετε την απαίτηση, για να μην πετάξω το μπουκάλι,
να πάψω να πίνω ουίσκι, να φυλάξω το μπουκάλι και να το
ξαναγεμίζω με τσίπουρο από τη λαϊκή αγορά;

‒ Και με τη νοοτροπία μου δεν κατάλαβα, τι δε σας αρέσει;
Δεν έχω το δικαίωμα να κάνω ό,τι μου είναι πιο βολικό, πιο εύκολο;
Δεν πρέπει να φροντίσω να είναι απολαυστική και άνετη η ζωή μου;
Μήπως δεν είμαι ελεύθερος να κάνω ό,τι θέλω,
δεν είμαι κύριος, δεν είμαι ο κυρίαρχος της Γης;
Αυτός δεν είναι ο σκοπός της υπάρξεώς μου,
γι αυτό δεν πλάστηκα;

Εδώ τι να απαντήσω;

Να ρωτήσω αν πάντα έτσι ήτανε;

Να ρωτήσω αν σε άλλα μέρη του κόσμου το ίδιο συμβαίνει;

Και τι θα ωφελήσει να ρωτήσω; Αφού την απάντηση την ξέρω:.

‒ Εμένα τι με νοιάζει;

Αυτή δεν θα είναι η απάντηση;

Και δυστυχώς πίσω από αυτήν την τόσο απλή

και τόσο συνηθισμένη απάντηση κρύβεται κάτι πάρα πολύ σοβαρό.

Κρύβεται η στάση μας απέναντι σ' ολόκληρο τον κόσμο.

Αδιαφορούμε απολύτως για ό,τι συμβαίνει γύρω μας,
αρκεί να περνάμε εμείς καλά.

Επιστροφή Περιεχόμενα Συνέχεια