Ένα "κακό" προηγούμενο

Αυτό το αδιέξοδο όμως, στο οποίο μοιάζει να έχουν
περιέλθει σήμερα τα κράτη, είναι πράγματι αληθινό,
ή μας φαίνεται μόνο έτσι, επειδή το κοιτάζουμε από
τη λάθος οπτική γωνία;

Μήπως μπορεί να υπάρξει λύση, αρκεί να τολμήσουμε
να σκεφτούμε διαφορετικά και να δούμε τα πράγματα
από μια άλλη όψη;

Textfeld: Για σκεφτείτε να υπάρχει λύση, και να μη την βλέπουμε, επειδή παρατηρούμε το πρόβλημα από τη λάθος σκοπιά, θεωρώντας κάποια πράγματα ως δεδομένα ή αναπότρεπτα, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Για σκεφτείτε, να έχει ξανασυμβεί αυτό, να έχει πάψει δηλαδή να λειτουργεί η δημοκρατία σε ένα κράτος λόγω υπερβολικής συγκέντρωσης του πλούτου, και οι άνθρωποι να βρήκαν λύση στο αδιέξοδο.

Δεν θα ήταν υπέροχο, να βρίσκαμε ένα τέτοιο παράδειγμα
στην ιστορία, να αντιγράψουμε τη λύση;

Λοιπόν υπάρχει πράγματι ένα τέτοιο παράδειγμα, που αξίζει να το θυμηθούμε.

Γύρω στο 600 π.Χ. η νεαρή ακόμα τότε δημοκρατία
στην πόλη της Αθήνας βρέθηκε σε ένα ανάλογο σημείο.

Όχι το κράτος, γιατί ακόμα το κράτος δεν είχε τη σημερινή του δομή,
αλλά οι πολίτες ήταν χρεωμένοι σε κάποιους λίγους πλουσίους.

Χρεωμένοι σε τέτοιο βαθμό, που αφού
είχαν δώσει ότι είχαν και δεν είχαν, τα
χωράφια, τα ζώα, τα σπίτια τους, είχαν
πουληθεί στο τέλος κι αυτοί οι ίδιοι ως
δούλοι στους πλούσιους.

Ακριβώς όπως σήμερα έχουν υποδουλωθεί τα κράτη στους δανειστές τους.

Η δημοκρατία δε λειτουργούσε πια.

Οι πλούσιοι είχαν αποκτήσει όλη τον πλούτο, όλη τη δύναμη.

Μόνο που το παιγνίδι είχε τελειώσει.

Θυμάστε το παιγνίδι Monopoly; Όταν σου ανήκει όλος ο πλούτος, το παιγνίδι τελειώνει.

Κάπως ανάλογη είναι και η σημερινή εικόνα.

Μόνο που δεν περιορίζεται στα πλαίσια μιας πόλεως,
που τότε για τους κατοίκους της ήταν ο κόσμος όλος,
αλλά στον κόσμο ολόκληρο.

Όλος ο πλούτος του κόσμου έχει συγκεντρωθεί σε κάποια λίγα χέρια.

Τότε, στην αρχαία Αθήνα η κατάσταση ήταν πολύ άσχημη.

Η δημοκρατία δεν ήταν σε θέση πια, να ρυθμίσει τις σχέσεις
των πολιτών μεταξύ τους, η διαμάχη ανάμεσα σε πλουσίους
και φτωχούς είχε φτάσει στο απροχώρητο, η πόλη είχε χάσει
την παλιά της δύναμη και δραστηριότητα και οι εξωτερικοί
εχθροί καραδοκούσαν.

Αντιμέτωποι με το αδιέξοδο αυτό και μπροστά στον
κίνδυνο της ολοκληρωτικής καταστροφής,

οι Αθηναίοι με κοινή συμφωνία κάλεσαν το 594 π.Χ.
το Σόλωνα και δίνοντας του απόλυτη εξουσία, του
ανάθεσαν να νομοθετήσει για τη σωτηρία της πολιτείας
και την επαναφορά της δημοκρατίας.

Textfeld: Ο Σόλων ανέτρεψε απολύτως την κατάσταση της κοινωνίας. Ήταν μια επανάσταση χωρίς επανάσταση. Δεν χρειάστηκε ούτε συλλήψεις, ούτε εξορίες, ούτε φυλακίσεις, ούτε εκτελέσεις. Μόνο με νομοθετικό έργο. Με αυτό δηλαδή που κάνει το κάθε κοινοβούλιο σήμερα.

Κάθε κοινοβούλιο σήμερα έχει ακριβώς την ίδια απόλυτη εξουσία που είχε δοθεί τότε στο Σόλωνα.

Κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει ένα κοινοβούλιο να νομοθετήσει, όπως
αυτό νομίζει. Όταν οι βουλευτές θεωρούν πως κάποια πρόταση υπηρετεί
το συμφέρον της πολιτείας, την ψηφίζουν ως νόμο, κι από εκεί και πέρα
φροντίζει η κυβέρνηση να εφαρμοστεί ο νόμος.

Η λύση που έδωσε τότε ο Σόλων στο πρόβλημα ήταν εξαιρετικά απλή.

Με ένα μόνο νόμο διαγράφηκαν δια μιας όλα τα χρέη (Σεισάχθεια).

Το βασικό πρόβλημα της κοινωνίας λύθηκε άμεσα. Από εκεί και πέρα μια σειρά από άλλους νόμους καθόριζε τις λεπτομέρειες.

Οι καημένοι οι πλούσιοι πολύ στεναχωρήθηκαν.

Μπορείτε να το φανταστείτε.

Με τα μέτρα αυτά όμως χτίσθηκε μια κοινωνία που έφερε
τους λαμπρότερους καρπούς στον πολιτισμό, που άντεξε
αιώνες και που ακόμα σήμερα όλοι τη θαυμάζουνε.

Πάνω στις βάσεις της νομοθεσίας του Σόλωνα στηρίχθηκε η αθηναϊκή δημοκρατία
που οδήγησε στην εκπληκτικότερη περίοδο της ιστορίας της ανθρωπότητας,
τον χρυσούν αιώνα.

Επιστροφή                                             Περιεχόμενα                                         Συνέχεια