Μια αστεία σκέψη …

Για σκεφθείτε, έτσι γι αστείο,
να αποφάσιζαν σήμερα τα κοινοβούλια
να μιμηθούν το παράδειγμα του Σόλωνα
και να έλεγαν τα κράτη ξαφνικά:

«Βαρεθήκαμε.

Αυτό το παιγνίδι με το δανεισμό δεν το παίζουμε πια.

Βαρεθήκαμε να παρακαλάμε κάθε χρόνο τους δέκα είκοσι
πλούσιους του κόσμου να μας ξαναδανείσουν τα λεφτά
που, στύβοντας τους πολίτες μας, τους είχαμε δώσει πέρυσι
και που ποτέ δεν ήταν δικά τους.

Γιατί βέβαια δεν δούλεψαν αυτοί, για να παραχθούν τα
δισεκατομμύρια αυτά, που παρακαλάμε να μας δανείσουν
σήμερα, προκειμένου να τους τα δώσουμε αμέσως πάλι πίσω.

Οι πολίτες μας δούλεψαν για τα λεφτά αυτά, και σ’ αυτούς ανήκουν.

Ξέρετε κάτι κύριοι πλούσιοι;

Υπάρχει μια λέξη που την ανακάλυψε πριν
από 2.600 χρόνια κάποιος Σόλωνας:

Σεισάχθεια.

Τα χρέη μας έχουν διαγραφεί.

Δεν θα σας αδικήσουμε όμως. Τα λεφτά που μας δανείσατε,
θα σας τα δώσουμε πίσω. Και αποπληθωρισμένα μάλιστα.

Χωρίς όμως τους τόκους. Για τους τόκους δεν εργαστήκατε
και δεν μπορείτε να απαιτείτε να εργασθεί ο λαός μας.

Χαίρετε.»

Φαντάζεστε τη στενοχώρια του κυρίου Τάδε που έβγαλε πέρυσι, όπως έγραψαν
οι εφημερίδες, 4.000.000.000 δολάρια ποντάροντας στο χρηματιστήριο, πως η
κυβέρνηση θα στηρίξει τις τράπεζες (και φυσικά έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι
του, για να πραγματοποιηθεί αυτή του η πρόβλεψη), και του κυρίου Δείνα που λογαριάζει
εφέτος να βγάλει ακόμα περισσότερα ποντάροντας στο ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει
(και φυσικά κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, για να πραγματοποιηθεί αυτή του η πρόβλεψη);

Θα στεναχωρηθούν πολύ. Κι αυτοί και οι δέκα είκοσι όμοιοί τους,
που έχουν αποκτήσει την παγκόσμια κυριαρχία. Γιατί όμως; Επειδή
θα χάσουν τα λεφτά τους; Όχι βέβαια. Ότι τα λεφτά δεν θα τα έπαιρναν
πίσω, το ήξεραν ήδη όταν τα έδιναν.

Τα έδωσαν όμως με χαρά, για να αγοράσουν μ’ αυτά την παγκόσμια κυριαρχία.

Αυτή ακριβώς θα χάσουν, κι αυτό βέβαια δεν τους αρέσει καθόλου.

Τι μπορούν να κάνουν όμως, αν τα κράτη πάρουν αυτή την απόφαση;

Ότι έκαναν και οι αθηναίοι πλούσιοι το 594 π.Χ.

Θα καθίσουν φρόνιμα φρόνιμα να παρακολουθήσουν την εφαρμογή του νόμου.

Το κράτος, το οποίο
για τους παραβάτες του
νόμου έχει τους δικαστές,
τους χωροφύλακες και
τις φυλακές.

Όποιος παραβαίνει το νόμο,
πάει στη φυλακή.

Αν ο κύριοι αυτοί θελήσουν να παραβούν το νόμο, θα πάνε στη φυλακή.

Και μπορεί μεν οι κύριοι αυτοί και οι όμοιοί τους να στεναχωρηθούν,
από την άλλη μεριά όμως δισεκατομμύρια ανθρώπων,
ίσως για πρώτη φορά στη ζωή τους,
θα γελάσουν με την καρδιά τους.

Επιστροφή Περιεχόμενα Συνέχεια