Η παγκόσμια κυριαρχία

Ναι. Αυτό θα συμβεί. Και αυτό ήδη συμβαίνει και μάλιστα από καιρό.

Αυτό που καμιά φορά λέμε πάνω στη θυμό μας, πως οι
κυβερνήτες μας δεν είναι υπηρέτες του λαού αλλά υπηρέτες
του συστήματος, δεν οφείλεται στο ότι είναι κακοί και πουλημένοι.

Textfeld: Εξαναγκασμένοι είναι.
Δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά.
Είναι παγιδευμένοι μέσα στο σύστημα.
Ένα σύστημα που καταρρέει συμπαρασύροντας μαζί του και τους κυβερνήτες, και τα κράτη, και όλους μας.

Μια ερώτηση ίσως μένει να απαντήσουμε ακόμα:

Καλά αυτά τα λεφτά που τους χρωστάνε τα κράτη, πώς θα τα πάρουν οι ιδιώτες πίσω;

Η απάντηση είναι:

Απλούστατα δεν θα τα πάρουν.

Δεν θα τα πάρουν ποτέ.

Διότι δεν είναι δυνατόν πια να παραχθούν τόσο πολλά νέα λεφτά.

Πού θα βρεθούν τα τρισεκατομμύρια που χρωστούν τα κράτη στους κεφαλαιούχους;

·           Αν όμως είναι έτσι, πως δηλαδή οι κεφαλαιούχοι δεν πρόκειται να πάρουν
τα λεφτά τους πίσω, γιατί εξακολουθούν να δανείζουν τα κράτη;

·           Δεν ξέρουν πως θα χάσουν τα λεφτά τους;

·           Δεν έχουν καταλάβει, αυτό που εμείς με το απλό μας μυαλό καταλαβαίνουμε;

·           Χαζοί είναι;

Μόνο χαζοί δεν είναι.

Textfeld: Ξέρουν ότι θα τα χάσουν τα λεφτά τους, ξέρουν όμως ακόμα πως, από τη στιγμή που τα λεφτά αυτά είναι τόσο πολλά ώστε να μη μπορούν πια να "γεννήσουν" κι άλλα, είναι σαν να ήταν άχρηστα.Σε τι χρησιμεύουν λεφτά που δεν αυξάνουν;

Βέβαια με τα λεφτά μπορεί να αγοράσει κανείς πάντα κάτι, αλλά τι υπάρχει, που δεν το έχουν ήδη αγοράσει;

Εκτός κι αν χρησιμοποιήσει κανείς τα λεφτά για να αποκτήσει κάτι άλλο.

Ούτε παραπάνω υλικά αγαθά,
γιατί τα έχει ήδη όλα, ούτε παραπάνω λεφτά, γιατί δεν είναι πια δυνατόν, αλλά παραπάνω δύναμη.

Υποτάσσοντας οικονομικά το ένα κράτος μετά το άλλο, να
αποκτήσει κανείς την απόλυτη δύναμη, την απόλυτη εξουσία.

Να "αγοράσει" την παγκόσμια κυριαρχία.

Όταν αγοράσεις κάτι, έχεις χάσει τα λεφτά που έδωσες, μόνο που αυτό που πείρες, σε ενδιαφέρει περισσότερο από τα λεφτά.

Η παγκόσμια κυριαρχία πραγματικά
θα ήταν ένας σκοπός για τον οποίο θα άξιζε,
να ξοδέψει κανείς ακόμα και μεγάλα χρηματικά ποσά.

Το όνειρο για την παγκόσμια κυριαρχία είναι πολύ παλιό. Τόσο στην Ιστορία όσο και στο Μυθιστόρημα έρχεται και ξανάρχεται συνεχώς.

Ό ένας το επεδίωκε με τις σάρισες, ο άλλος με τα κανόνια,
ο τρίτος με τα τανκς. Δεν κρατούσε όμως για πολύ καιρό.
Σε λίγο κάτι στράβωνε και το όνειρο διαλυόταν.
Όπως διαλύονται τα όνειρα.

Αυτή τη φορά όμως μοιάζει να πραγματοποιείται.

Textfeld: Δεν χρειάζονταν τελικά ούτε κανόνια ούτε τανκς.
Λεφτά χρειάζονταν μονάχα.

Πολλά λεφτά βέβαια, αλλά αυτά υπήρχαν πλέον. Γι αυτόν τον σκοπό τα μαζεύαμε άλλωστε τόσους αιώνες τώρα.

Όλη η δύναμη και φυσικά όλη η κυριαρχία
επί όλων των κρατών του κόσμου
έχει περάσει στα χέρια του Κεφαλαίου.

Αυτό πια "αποφασίζει και διατάζει".

Η παγκόσμια απόλυτη κυριαρχία έχει επιτέλους επιτευχθεί.

Διαφυγή δεν υπάρχει για τα κράτη. Με κάθε μέρα που περνάει
το πρόβλημά χειροτερεύει, γιατί οι τόκοι τρέχουνε.

Από τη στιγμή που ένα κράτος χρειάζεται να πάρει δανεικά, για να πληρώσει τους δανειστές του, είναι χαμένο.

Αφού σήμερα χρειάστηκε να δανειστεί, για να
πληρώσει το χτεσινό δάνειο, αύριο θα χρειαστεί
να δανειστεί ακόμα περισσότερο, για να πληρώσει
το σημερινό, μια που θα προστεθούν και οι νέοι τόκοι.

Πρόκειται για φαύλο κύκλο. Δεν υπάρχει σωτηρία.

Τα κράτη θα βυθίζονται συνεχώς βαθύτερα στα χρέη υποδουλωνόμενα
όλο και πιο πολύ στους δανειστές τους, μια και η εξουσία τους θα περνάει
συνεχώς και περισσότερο στα χέρια των πλουσίων ιδιωτών, που τα δανείζουν.

Και φυσικά η Δημοκρατία, που μας συνόδευσε τόσους αιώνες
στο δρόμο της εξέλιξης της κοινωνίας μας, πάει περίπατο.

Μέχρις εδώ ήταν. Τελειώσαμε

Επιστροφή                                             Περιεχόμενα                                         Συνέχεια