Η απόλυτη χειραγώγηση

Το σύστημά μας έχει αναθέσει τη διαμόρφωση της σκέψης μας σε στιβαρά χέρια:

·           Στα ΜΜΕ που μας προσφέρουν τις αναμφισβήτητες αλήθειες που είδαμε,

·           στα βιντεοπαιχνίδια που αναφέραμε
(τη σημασία του παιγνιδιού το σύστημα την ξέρει πολύ καλά,
ενώ η επίσημη παιδεία μας την έχει ξεχάσει),

·           στον κοινωνικό περίγυρο και

·           στην τηλεόραση.

Αυτοί είναι οι δάσκαλοι που θα μας διδάξουν, πώς πρέπει να σκεφτόμαστε, τι πρέπει να πιστεύουμε και πώς να ενεργούμε.

Ο κοινωνικός περίγυρος, ναι, αυτός διδάσκει.

Δεν παν να λένε ό,τι θέλουνε για την αξία της λιτότητας όλοι οι σοφοί του Κόσμου;

Το πραγματικό μάθημα το δίνει ο κοινωνικός περίγυρος.

Αυτός διδάσκει, πως όποιος έχει λεφτά και τα επιδεικνύει, αυτός "μετράει".

Textfeld: Όποιος έχει δύο κοστούμια του τάδε μόδιστρου, αυτός απολαμβάνει διπλής εκτίμησης απ' αυτόν που έχει μόνον ένα. Και όποιος κυκλοφορεί με το τελευταίο μοντέλο της δείνα μάρκας αυτοκινήτων με τα 350 άλογα, αυτόν τον θαυμάζουνε όλοι.

 

Και, τέλος, η τηλεόραση.

Τι τέλος; Μόνο τέλος; Αρχή και τέλος.

Το Α και το Ω της εκπαίδευσης αυτή είναι.

Ο Μέγας Διδάσκαλος του Γένους είναι σήμερα η τηλεόραση.

Απ' αυτήν διδάσκονται οι νέοι τα πάντα.

Απ' αυτήν θα διδαχθούν
τη σπατάλη,
τον εγωισμό,
την πλεονεξία,
την αρπακτικότητα
.

Ό,τι δείχνει η τηλεόραση, είναι η απόλυτη, η αναμφισβήτητη αλήθεια.

Είναι κανόνας ζωής.

Η εικόνα δεν λέει ποτέ ψέματα
(όπως και στην περίπτωση της Nayirah).

Κοιτάξτε λίγο τηλεόραση και προσπαθήστε να καταλάβετε
τι διδάσκει, πια "μηνύματα περνά", τι διαφημίζει.

Και διαφήμιση δεν γίνεται μόνο με τις "Διαφημίσεις".

Γίνεται και με τα κινηματογραφικά έργα
και με τις ειδήσεις και με τα πάντα.

Προσέξτε τα έργα.

Η ψυχαγωγία που δήθεν προσφέρουνε, είναι διδασκαλία, διαφήμιση των αρχών του συστήματος.

Textfeld: Διδάσκουν ότι το χρήμα είναι το παν και ότι προκειμένου να το αποκτήσεις όλα επιτρέπονται. 
Ο εγωισμός, η αρπακτικότητα, και ο φόνος ακόμα, είναι πανταχού παρών.
Το δίκιο το έχει αυτός που τραβάει το πιστόλι γρηγορότερα.

Έτσι από περιέργεια διερωτηθείτε, αν υπάρχει ημέρα που τα φιλμ της τηλεόρασης δεν δείχνουν χλιδή, βία, αρπακτικότητα και φόνο.

Αυτά είναι τα μαθήματα που παίρνουν τα παιδιά μας.

Μήπως και οι λεγόμενες "ζωντανές" εκπομπές είναι καλύτερες; Βλέπετε τα αντικείμενα στα οποία αναφέρονται;

Αντιλαμβάνεστε τη βαθύτατη εκπαιδευτική σημασία που έχουν
οι λεπτομέρειες της τελευταίας ερωτικής περιπέτειας της κας
Tάδε,
η οποίες περιγράφονται και αναλύονται σε κάθε τους πτυχή;

Είδατε και τους παρουσιαστές;

Κοιτάξατε τι φοράνε, πώς μιλούν, τι λένε;

Προσέξατε που τα αγόρια είναι ντυμένα πάντοτε "στην πέννα"
με κάτι γραβάτες τόσο κραυγαλέες, που είναι πιο εντυπωσιακές
από ολόκληρη την προσωπικότητά τους;

Προσέξατε πως τα κορίτσια είναι συνεχώς και λιγότερο ντυμένα
και επιδεικνύουν απλώς τις καμπύλες τους;

"Τι άλλο να επιδείξουν;
μου είπε κάποιος, τον ψυχικό τους πλούτο ή το βάθος της σκέψης τους;

Δεν πρόσεξες πως όταν ανοίγουν το στόμα τους επαναλαμβάνουν απλώς
κάποιες κοινότυπες προτάσεις χωρίς περιεχόμενο, που τις έχουν μάθει απ' έξω,

και τις περισσότερες φορές δεν έχουν καμιά σχέση με αυτό που υποτίθεται πως συζητούν;"

Αυτοί όμως, αγόρια και κορίτσια, αυτοί είναι τα πρότυπα της κοινωνίας για τα παιδιά μας.

Αυτοί είναι οι πραγματικοί δάσκαλοι των παιδιών μας.

Και τι να πω για τις ειδήσεις, που μόνο ειδήσεις δεν είναι;

Όταν δεν υπάρχουν συγκλονιστικά νέα, φουσκώνεται
κατάλληλα κάποιο εντελώς ασήμαντο επεισόδιο, που
δεν ξέρουμε καλά καλά αν είναι καν πραγματικό, και
ακούμε για ώρα πολλή την σπουδαία είδηση:

Textfeld: "Σκύλος δάγκωσε πεθερά".

Και βγαίνουν στα παράθυρα της τηλεόρασης οι ειδικοί αναλυτές και εκφέρουν τις βαθυστόχαστες απόψεις τους.

Και αρχίζουν, δήθεν, να τσακώνονται για το πώς
οι παραλήψεις της κυβέρνησης και οι δηλώσεις
της αντιπολίτευσης ευθύνονται για το γεγονός.

Και έχουμε και απευθείας σύνδεση με τον ειδικό απεσταλμένο του καναλιού.

Και εμφανίζεται πράγματι σε ένα παράθυρο κάποιος φουκαράς,
ο οποίος στέκεται σε μια αυλή με ένα μικρόφωνο στο χέρι
και περιμένει υπομονετικά τη σειρά του να μιλήσει.

Και δίπλα του στέκεται και μια ταλαίπωρη γυναίκα και περιμένει κι αυτή.

Και όταν έρχεται η σειρά τους, ρωτάει ο παρουσιαστής των ειδήσεων:

"Λοιπόν, κυρία, εσείς είσαστε αυτόπτης μάρτυς;

"Μάλιστα", απαντάει η κυρία.

"Πέστε μας λοιπόν τι είδατε;"

"Δεν είδα τίποτα, λέει η κυρία, γιατί δεν ήμουν μπροστά.
Άκουσα όμως τον σκύλο που γαύγισε".

"Και είσαστε βέβαιη, πως ήταν αυτός ο σκύλος;" επιμένει ο παρουσιαστής.

"Βέβαιη δεν μπορώ να είμαι, γιατί, όπως σας είπα, δεν ήμουν μπροστά.
Γαύγισμα σκύλου όμως νομίζω ότι άκουσα
".

Αυτή είναι η πνευματική τροφή, με την οποία ανατρέφονται τα παιδιά μας
και πάνω σε τέτοιες αλήθειες θα χτιστεί η προσωπικότητά τους.

Επιστροφή                                             Περιεχόμενα                                         Συνέχεια