Το αδιέξοδο

Ας σοβαρευτούμε όμως. Ας πάψουμε να ασχολούμαστε με τις ελπίδες υπερφυσικών παρεμβάσεων και με τα περί (πραγματικών ή πλασματικών) τρομοκρατικών απειλών και ας δούμε τι έγινε στη συνέχεια.

Από το φθινόπωρο του 2007 ο δείκτης μας εμφάνισε τέτοια κάθοδο,
που ποτέ μέχρι τότε δεν είχε δείξει. Τι συνέβη, δεν έχουμε πια κανένα
εργαλείο στη διάθεσή μας, για να εμποδίσουμε την κατολίσθηση; Το
θαυματουργό φάρμακο πόλεμος, έχασε πλέον τη δραστικότητά του;
Έχει μήπως περιορισμένη μόνο διάρκεια;
Για πόσο χρόνο αναζωογονεί την οικονομία;

Αρκεί να ρίξετε μια ματιά στην πορεία του δείκτη Dow-Jones, για να το διαπιστώσετε.

Η ανάπαυλα που προσφέρει είναι πράγματι περιορισμένη. Μόλις ξεκινήσει
ένας πόλεμος, αρχίζει ορμητικά η ανοδική πορεία του δείκτη, η οποία όμως
σιγά σιγά ανακόπτεται. Όσο περνάει ο καιρός η καμπύλη χάνει την αρχική
της ορμή. Μετά από μερικούς μήνες ή έστω λίγα χρόνια (ανάλογα με την
οικονομική επιφάνεια της χώρας που έχει εμπλακεί) τείνει να οριζοντιωθεί, και
παράλληλα εμφανίζονται οι εγγενείς του συστήματος επικίνδυνες ταλαντώσεις.

Όσο δυσανάλογα μικρές κι αν είναι οι απώλειες της επιτιθέμενης υπερδύναμης σε σύγκριση με την καταστροφή που υφίσταται η χώρα που δέχεται την επίθεση, στην διάρκεια των ετών συσσωρεύονται και αρχίζουν να βαραίνουν και την ίδια την υπερδύναμη.

Η κοινή γνώμη της χώρας αρχίζει να δυσανασχετεί.

Η παγκόσμια κοινή γνώμη στρέφεται ενάντια στην υπερδύναμη.

Και η οικονομία μπορεί μεν να δείχνει κάποια ανάπτυξη, επειδή ορισμένες εταιρίες ευνοούνται από τις κρατικές παραγγελίες, το κράτος το ίδιο όμως ξοδεύει χρήματα, που δεν έχει και πρέπει να τα δανειστεί, για τον πλέον αντιπαραγωγικό σκοπό που μπορεί κανείς να φανταστεί.

Έναν ακόμα μεγαλύτερο πόλεμο με ένα ισχυρό οικονομικά κράτος,
που θα ωφελούσε προσωρινά την οικονομία, ποιός τον αντέχει;
Γιατί με επιδρομές των λίγων εκατοντάδων νεκρών μόνο,
σε χώρες που από την ξένη βοήθεια περιμένουν να επιβιώσουν,
δεν σώζεται η κατάσταση.

Είχαμε τα Χριστούγεννα του 2008 την "εξουδετέρωση της τρομοκρατικής απειλής" της λωρίδας της Γάζας.

Ωφέλησε σε τίποτα τον δείκτη, κι ας μην έμεινε λίθος επί λίθου στην περιοχή;

Στο σημείο Ε της εικόνας 6 μπορεί να διακρίνει κανείς μια ελαφρά άνοδο,
η οποία όμως, μέσα στη φοβερή πτώση που επικράτησε από το τέλος του 2007,
και λόγω της αμελητέας οικονομικής επιφάνειας της "απελευθερωθείσας χώρας"
είναι τόσο μικρή, ώστε να είναι δύσκολο να συσχετισθεί με αυτόν τον πόλεμο.

Λοιπόν ποιά λύση μας μένει;

Βέβαια όποιος δεν ήθελε να κοροϊδεύει τον εαυτό του,

θα μπορούσε να το είχε καταλάβει αυτό και πριν από εκατό χρόνια.
Αρκεί να έκανε τις απλές σκέψεις, που κάναμε στο κεφάλαιο: Ένα σοβαρό αστείο.

Ή έστω και την τελευταία στιγμή,

Πριν από το έτος 2000, όταν ο δείκτης εκτοξεύτηκε
από τις 4.000 στις 11.000 μέσα σε πέντε χρόνια.

Είχαμε μια ξεκάθαρη έκρηξη.
Τι περιμένατε να βρείτε μετά την έκρηξη;

Μετά από μια έκρηξη υπάρχουν μόνο συντρίμμια.

Επιστροφή Περιεχόμενα Συνέχεια