"Τις αγορεύειν
βούλεται;"
Το διαδίκτυο προσφέρει προς το παρόν τη δυνατότητα για την
παρουσίαση απόψεων που δεν υπόκεινται στον έλεγχο του συστήματος.
Πρόκειται για κάτι που φαίνεται πρωτόγνωρο,
αποτελεί όμως στην πραγματικότητα απλώς
μοντέρνα έκφραση αυτού που γινόταν παλιά
στην αγορά της αρχαίας Αθήνας και αποτελούσε
μια από τις βάσεις της δημοκρατίας.
Ο καθένας είχε το δικαίωμα να πει την άποψή του.
Σήμερα "πας ο βουλόμενος,
δύναται
αγορεύειν".
Και μάλιστα, δεν θα τον ακούσουν
μόνο κάποιες δεκάδες
πολιτών.
Χάρις στις δυνατότητες της
μοντέρνας τεχνολογίας,
μπορεί να τον ακούσει
όλος ο Κόσμος.
Εδώ βέβαια υπάρχει κάποιο πρόβλημα που σχετίζεται
με τον τεράστιο όγκο της πληροφορίας, που βρίσκεται
στο διαδίκτυο και που καθημερινά μεγαλώνει.
Το να βάλεις κάποιες σκέψεις σου στο διαδίκτυο,
θυμίζει τον ναυαγό, που βάζει ένα σημείωμα στο
μπουκάλι και το ρίχνει στη θάλασσα.
Οι πιθανότητες να διαβάσει κάποιος τις σκέψεις σου
μέσα στον ωκεανό του διαδικτύου είναι εξ ίσου μικρές.
Και αυτός είναι μάλλον ο λόγος, γιατί το σύστημα
επιτρέπει ακόμα την ελευθερία στο διαδίκτυο.
Ποντάρει στο ότι δεν μπορείς να βρεις μια βελόνα μέσα στα άχυρα.
Κι όσο από άχυρα στο διαδίκτυο, άλλο τίποτα.
Γι αυτό είναι τόσο κρίσιμο το θέμα της επικοινωνίας.
Αν βρεις ενδιαφέροντα αυτά που διαβάζεις,
δώσε τη διεύθυνση της
σελίδας στους φίλους σου
και παρακάλεσε τους να
την στείλουν κι αυτοί παραπέρα.
Το πιο ωραίο δε απ' όλα είναι, πως τα οικονομικά μέσα
που απαιτούνται για ένα τέτοιο σκοπό είναι ελάχιστα.
Μπορεί κανείς (για πόσο καιρό άραγε ακόμα;)
να καλέσει μέσω του διαδικτύου μέχρι και σε
αγώνα ενάντια στο ίδιο το σύστημα.
Η οργάνωση της αντίδρασης που έγινε μέσω του διαδικτύου
και οδήγησε σε αποτυχία τη διάσκεψη του Παγκόσμιου Οργανισμού
Εμπορείου στο Seattle,
αποτελεί το εντυπωσιακότερο παράδειγμα
της δύναμης αυτού του μέσου.
Και φυσικά κάθε τόσο έχουμε τις "εισβολές των πειρατών"
στα άδυτα
των Τραπεζών ή του Πενταγώνου, που αποδεικνύουν με τον τρόπο
τους, πόσο ευάλωτο είναι το σύστημα απέναντι σε ανθρώπους, που
μπορούν να χρησιμοποιήσουν το μυαλό τους ακόμα και για παιγνίδι.
Μέσα από το διαδίκτυο δεν θα πλησιάσει κανείς τις μεγάλες μάζες,
τα πλήθη σε ένα γήπεδο ή σε ένα πανηγύρι.
Δεν θα έχει τους ακροατές μιας προεκλογικής
συγκέντρωσης ή ενός σήριαλ της τηλεόρασης.
Θα έχει όμως ένα επιλεγμένο κοινό.
Θα είναι κυρίως νέοι άνθρωποι, που αντί να κάθονται
στο μπαρ, κάθονται στον υπολογιστή τους.
Και εκεί αντί να ψάχνουν για "τσόντες",
ψάχνουν για κάτι διαφορετικό.
Αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους χρειαζόμαστε.
Νέους που μπορούν ακόμα να σκέπτονται.
Αν κάποιοι μπορούν να αντιταχθούν, αυτοί είναι.
Αποτελούν αριθμητικά μια ασήμαντη μειοψηφία,
η οποία δεν εμφανίζεται καν στις "δημοκρατικές"
εκλογές, των οποίων τα αποτελέσματα είναι
προκαθορισμένα από τα ΜΜΕ.
Το "άλας της Γης" όμως δεν το
έκαναν ποτέ οι πλειοψηφίες.
Και κάτι ακόμα.
Είναι σκεπτόμενοι νέοι από όλο τον Κόσμο
Βρίσκονται ήδη, ή θα βρεθούν αύριο
σε "θέσεις κλειδιά", απ' όπου είναι σε
θέση να δώσουν τους κωδικούς που θα
"σταματήσουν όλους τους τροχούς".
Αν έρθουν σε επαφή μεταξύ τους και οργανωθούν,
μπορούν να
προκαλέσουν το ξεκίνημα της ″Νέας Αρχής".
Μήπως ένα πρώτο βήμα στην κατεύθυνση αυτή
θα ήταν η διάδοση αυτής της σελίδας και
η πρόκληση σχετικών συζητήσεων;