15 χρόνια μετά
Τα βασικά κείμενα της σελίδας αυτής
έχουν γραφεί γύρω στο 2000.
Το 2010 συμπληρώθηκαν απλώς κάποια στοιχεία
από την πορεία της διεθνούς οικονομίας.
Το 2016, προστέθηκε το παρόν κεφάλαιο
με τίτλο ″15 χρόνια μετά″ και δύο ενότητες
με τίτλο ″Τι να κάνουμε;″ και ″Δημοκρατία″.
Ο λόγος είναι ότι στο κυρίως κείμενο
γινόταν κατά κάποιο τρόπο μια προσπάθεια
πρόγνωσης της εξέλιξης της κοινωνίας μας,
που έλεγε πως το επερχόμενο τέλος του
καπιταλισμού θα συνοδεύεται από πολέμους.
Τα 15 χρόνια που πέρασαν από τότε είναι ίσως αρκετός χρόνος,
ώστε να μπορέσουμε να πούμε κατά πόσον οι προβλέψεις μας
ήταν ορθές ή μήπως χρειαστεί να τις τροποποιήσουμε.
Λοιπόν δεν χρειάζεται
να αλλάξουμε τίποτα.
Το ότι το σύστημά μας οδεύει προς
το τέλος του επιβεβαιώνεται καθημερινά.
Οι μικροί τοπικοί πόλεμοι μικρής διάρκειας, που είχαν επινοηθεί
στο τέλος του προηγούμενου αιώνα για τη στήριξη του συστήματος,
διαδίδονται και διαρκούν συνεχώς περισσότερο, ενώ παράλληλα
οι προθέσεις για την πρόκληση του πολύ μεγάλου πολέμου γίνονται
όλο και πιο εμφανείς.
― Τότε γιατί χρειάζεται να
γραφτούν κάποια πράγματα ακόμα;
Είναι μάλλον το αίσθημα ευθύνης απέναντι
στους αναγνώστες της σελίδας.
Η ιστοσελίδα αυτή, μολονότι πουθενά δεν διαφημίζεται,
κρατάει τα τελευταία χρόνια ένα περίπου σταθερό
ενδιαφέρον των αναγνωστών.
Έχει κάπου 3000 με 5000 επισκέψεις
κάθε μήνα από 70 χώρες του Κόσμου.
Προφανώς τη διαφήμιση την έχουν
αναλάβει οι ίδιοι οι αναγνώστες.
Βρίσκουν το περιεχόμενο της σελίδας ενδιαφέρον
και τη συστήνουν παραπέρα σε φίλους και γνωστούς.
Αυτό όμως έχει μια ιδιαίτερη σημασία.
Σε μια εποχή που οι άνθρωποι έχουν μάθει
να σκέφτονται
κατά το δυνατόν λιγότερο, επειδή το σύστημα στο οποίο
ζούμε αυτό τους έχει επιβάλει, μια και η σκέψη είναι η μοναδική
δύναμη που το απειλεί, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν την
ιδιαίτερη ικανότητα να σκέπτονται.
Και δεν τους φτάνει μόνο αυτό,
διαδίδουν τη σελίδα και παραπέρα.
Θέλουν να βάλουν και άλλους
ανθρώπους να σκεφτούν.
Ενεργούν έτσι ήδη ενάντια στο σύστημα.
Μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη
στη δύναμη των ικανών ανθρώπων.
Αυτών που
είναι σε θέση να σκέφτονται συστηματικά,
αναλυτικά και συνθετικά και δεν φοβούνται να
αποδεχθούν τα αποτελέσματα που η λογική επιβάλλει.
Αυτών που
έχουν βαθιές γνώσεις και δεξιότητες στο επάγγελμα, την επιστήμη
ή την τέχνη που υπηρετούν και συγχρόνως είναι ανυποχώρητα ηθικά
ακέραιοι.
Αυτών που
είναι έτοιμοι να τα βάλουν και με τους ισχυρούς, όταν
πρόκειται να υπερασπισθούν ό,τι είναι λογικό, ηθικό και δίκαιο.
Αυτοί μπορούν να εμποδίσουν την
καταστροφή.
Και αυτοί φαίνεται πως αποτελούν την
πλειονότητα των αναγνωστών μας.
Σε αυτούς
πέφτει στους δύσκολους καιρούς
ένα ιδιαίτερα βαρύ κομμάτι της ευθύνης.
Δεν έχουμε άλλους
πάνω στους οποίους
μπορούμε να στηριχθούμε.
Αυτοί αν επικοινωνήσουν μεταξύ τους,
μπορούν να οργανώσουν την αντίσταση.
Αν υπάρχει κάποιος δρόμος σωτηρίας,
δεν πρόκειται να εφαρμοστεί αυτόματα ή να
επιβληθεί από κάποιες εξωτερικές δυνάμεις.
Μπορεί να είναι μόνο το αποτέλεσμα
της συνεργασίας των ικανότερων,
των καλύτερών μας.
Αν δεν το κάνουν αυτοί, ποιος θα το κάνει;
Μήπως οι αδιάφοροι καταναλωτές που είναι
πεπεισμένοι πως ζούνε στο καλύτερο δυνατό
σύστημα, το οποίο
θα ζει αιώνια και μοναδικό σκοπό έχει να τους
εξασφαλίζει συνεχώς και περισσότερα αγαθά;