Υψηλή παραγωγικότητα, οπωσδήποτε;

Αν όμως δεν έχουμε ανταγωνισμό δύο συστημάτων,
αν υπάρχει μόνο ένα σύστημα στον Κόσμο,
όπως αυτή τη στιγμή που έχουμε την παγκόσμια
επικράτηση του ενός και μοναδικού συστήματος,
τότε πόσο κακό είναι να έχουμε χαμηλή παραγωγικότητα;

Τη χρειαζόμαστε οπωσδήποτε την υψηλή παραγωγικότητα;

‒ Γιατί όχι. Καλό πράγμα δεν είναι;
Όσο υψηλότερη παραγωγικότητα έχουμε,
τόσο γρηγορότερα μπορούμε να
καλύψουμε τις ανάγκες μας.

Σωστά.

Μόνο που πάλι ίσως να μη θέσαμε σωστά το ερώτημα.

Η σωστότερη διατύπωση θα ήταν:

Πρέπει να επιδιώκουμε την υψηλή παραγωγικότητα με οποιοδήποτε κόστος;

Είναι η υψηλή παραγωγικότητα κάποια αξία από μόνη της,
πάνω από την ύπαρξη του ανθρώπου,
πάνω από την ευτυχία του ανθρώπου;

Ένα είδος θεότητας (όπως το χρήμα) στο βωμό της οποίας
όποια θυσία και να κάνουμε, είναι καλώς καμωμένη;

Τώρα, μάλλον θα το σκεφτούμε λιγάκι προτού απαντήσουμε.

Θα πρέπει να ζυγίσουμε το κόστος της υψηλής παραγωγικότητας
ως προς το όφελος από την ταχεία κάλυψη των αναγκών.

Αν πρόκειται να ρημάξουμε το περιβάλλον, σε βαθμό που να φτάσουμε να απειλούμε την
ίδια την ύπαρξή μας, και να κάνουμε δυστυχισμένους τους ανθρώπους, υποχρεώνοντάς
τους να ζουν δουλεύοντας 12 ώρες το εικοσιτετράωρο σε άγχος και αγωνία με φάρμακα
και ψυχιάτρους, θα πρέπει να το σκεφτούμε κατά πόσον θα πρέπει να θέσουμε την υψηλή
παραγωγικότητα ως το στόχο με τη μεγαλύτερη προτεραιότητα.

Σε περίπτωση βέβαια που έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια έκτακτη ανάγκη,
μια φυσική καταστροφή ας πούμε, που έπληξε μια περιοχή του πλανήτη,
και έχουμε ανθρώπους άστεγους, τραυματισμένους και νηστικούς, τότε ναι,
τότε θέλουμε να δουλέψουν όλοι ασταμάτητα.

Αυτό όμως, το ξέρετε, γίνεται ούτως ή άλλως.

Ακόμα και υπό το απάνθρωπο καθεστώς στο οποίο ζούμε.

Οι άνθρωποι τρέχουν να βοηθήσουν και μένουν
οι ίδιοι νηστικοί και άγρυπνοι για μέρες.

Τόσο μεγάλη είναι η δύναμη της ανθρωπιάς,
την ύπαρξη της οποίας αρνείται το καπιταλιστικό σύστημα.

Σε κανονικές όμως συνθήκες της ζωής, όταν έχουμε ήδη όλα τα βασικά,
τα οποία πράγματι χρειαζόμαστε, και εργαζόμαστε εδώ και καιρό για περιττά
μόνο πράγματα, γιατί να βάλουμε τους ανθρώπους να τσακιστούν στη δουλειά;

Ποιες είναι οι έκτακτες ανάγκες, που πρέπει να καλύψουμε οπωσδήποτε το ταχύτερο δυνατό;

Αν η "ανάγκη" που θέλω να καλύψω είναι η απόκτηση της νέας
στερεοσκοπικής τηλεόρασης υπερυψίστης ευκρινείας
(και τέτοιες είναι οι περισσότερες από αυτές που μας εμφανίζουν
ως ανάγκες), θα πρέπει να το σκεφτώ πολύ, αν αξίζει να σκοτωθώ
στην δουλειά, προκειμένου να την αποκτήσω σε ένα αντί σε τέσσερα χρόνια.

Ότι θα την αποκτήσω, θα τη αποκτήσω οπωσδήποτε, μια και η τεχνική πρόοδος ασταμάτητα προχωρά.

Το θέμα είναι αν αξίζει να σκοτωθώ στη δουλειά,
για να την αποκτήσω μια ώρα αρχύτερα.

Επιστροφή Περιεχόμενα Συνέχεια