Η αυστηρή τιμωρία

Κράτη τα οποία βρίσκονται υπό τον έλεγχο του κεφαλαίου θα αντιδράσουν.

Θα απομονώσουν τον αποστάτη της "καθεστηκυίας τάξεως".
Η απειθαρχία του είναι κάτι πολύ σοβαρό και πρέπει να
τιμωρηθεί παραδειγματικά. Το κακό πρέπει να χτυπηθεί στη ρίζα του.
Για σκεφτείτε να δημιουργούσε σχολή και να άρχιζαν όλα τα
υπερχρεωμένα κράτη να κάνουν το ίδιο, το ένα μετά το άλλο.

Textfeld: Θα είχαμε πλήρη ανατροπή του παγκόσμιου συστήματος. Γι αυτό πρέπει ο παραβάτης να υποστεί πολύ αυστηρές κυρώσεις. Τα άλλα κράτη πρέπει ως πρώτο μέτρο να διακόψουν τις εμπορικές συναλλαγές μαζί του. Την εποχή του Σόλωνα μπορούσε μια πόλις-κράτος να είναι σχεδόν αυτάρκης. Σήμερα ένα κράτος, ακόμα και το μεγαλύτερο, έχει ανάγκη από τη συνεργασία.

Αν ο εμπορικός αποκλεισμός δεν επαρκεί,

για να γονατίσει τον απείθαρχο, τότε μπορεί οι
κεφαλαιούχοι να σκεφτούν ακόμα και τον πόλεμο.

Μπορεί οι ίδιοι να μην έχουν σπαθιά και ντουφέκια,

έχουν όμως οι υποτελείς τους.

Αυτούς θα βάλουν να συνετίσουν τον αποστάτη,

πράγμα που μπορεί να κοστίσει τη ζωή όχι μόνο
σε πολλούς από τους κατοίκους του
αλλά και στο ίδιο το απείθαρχο κράτος.

Γι αυτό, αν ένα κράτος θελήσει να αποτολμήσει κάτι τέτοιο,
θα πρέπει να το σκεφτεί προηγουμένως καλά,
αλλά κυρίως να το προετοιμάσει καλά.

Να βρει και άλλα κράτη που να μπορέσει να τα πείσει,
αν όχι να μετάσχουν κι αυτά στην ανταρσία,
τουλάχιστον να του συμπαρασταθούν όταν θα
αρχίσει ο αποκλεισμός ή ακόμα και ο πόλεμος.

Αυτή εντούτοις η προσπάθεια της δημιουργίας συμμαχιών
μπορεί να αποδεδειχθεί πολύ ευκολότερη απ’ ότι νομίζουμε.

H περίφημη παγκοσμιοποίηση, που δεν είναι τίποτα
άλλο στην πραγματικότητα παρά η υποδούλωση
όλων των κρατών κάτω από το σκήπτρο του
κεφαλαίου μπορεί να είναι ακριβώς το κατάλληλο έδαφος
για τη δημιουργία των συνθηκών της ανατροπής.

Όταν ένας σκλάβος επαναστατήσει, το τέλος του
είναι γνωστό. Αν πολλοί σκλάβοι επαναστατήσουν,
αυτό μπορεί να σημάνει το τέλος της δουλείας.

Μήπως δεν θα ήταν δύσκολο να βρει κανείς σε όλες τις χώρες,
μια και όλες οι χώρες στα ίδια αφεντικά είναι υποδουλωμένες,
τους τίμιους ανθρώπους που θα ευχόντουσαν μια τέτοια αλλαγή
αλλά δεν την τολμούν, γιατί νομίζουν πως είναι μόνοι;

Textfeld: Μήπως αυτό που θα ήθελαν να κάνουν οι εχέφρονες τίμιοι πατριώτες ας πούμε του ελληνικού κοινοβουλίου, δηλαδή να αποτινάξουν τον ζυγό των κεφαλαιούχων, αλλά δεν το τολμούν, γιατί πιστεύουν πως ένα κράτος μόνο του δεν θα τα καταφέρει, είναι ακριβώς το ίδιο που θα ήθελαν να κάνουν και οι βουλευτές του γερμανικού και του γαλλικού και του ιταλικού κοινοβουλίου;

Μήπως θα πρέπει να γίνει προσπάθεια να επικοινωνήσουν αυτοί μεταξύ τους;

Και τέλος, μήπως ακόμα ευκολότερο θα ήταν η προσπάθεια αυτή να γίνει ανάμεσα σε βουλευτές κρατών που ανήκουν ήδη σε μια χαλαρή έστω ακόμα ομάδα κρατών όπως είναι η ευρωπαϊκή ένωση;

Αν καταφέρουμε με τέτοια επιχειρήματα να πείσουμε
τους τίμιους ανθρώπους, ίσως υπάρχει ακόμα κάποια ελπίδα.

Πέστε μου όμως ειλικρινά, τι ποσοστό επιτυχίας δίνετε σ’ αυτή την ελπίδα;

Πιστεύετε πράγματι πως είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί; Αν είναι έτσι,
γιατί μέχρι τώρα δεν ακούσαμε από κανένα βουλευτή κανενός κοινοβουλίου,
ούτε της Ευρώπης ούτε των άλλων υπερχρεωμένων κρατών, αυτή την πρόταση;

Αφήστε το καλύτερα. Ας μην τρέφουμε ψεύτικες ελπίδες που δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν.

Μην ανησυχείτε.

Τα κράτη θα φροντίσουν, να μη χάσουν οι κεφαλαιούχοι τα κέρδη τους. Θα πάρουν
κι άλλα δανεικά από τους κεφαλαιούχους για να τους τα δώσουν. Και παράλληλα,
θα δίνουν όσα λεφτά κατορθώνουν να μαζέψουν στους ιδιώτες δανειστές τους. Για
το σκοπό αυτό θα στύβουν τους πολίτες τους συνεχώς και περισσότερο. Τα "μικρά
ψαράκια" δηλαδή, που πιάνει το δίχτυ της εφορείας, γιατί τα μεγάλα δεν πιάνονται.
Έχουν σκίσει το δίχτυ προ πολλού και κολυμπούν ελεύθερα.

Ο κόσμος κυβερνιέται από το Κεφάλαιο
και υπακούει τυφλά στις εντολές του.

Επιστροφή                                             Περιεχόμενα                                         Συνέχεια