Να απλώσουμε τα πόδια μας
όσο φτάνει το πάπλωμά μας

Πέστε μου όμως εσείς, σας παρακαλώ, πόσο κακό θα είναι αυτό;

Ήταν σωστό αυτό που μέχρι τώρα κάναμε, ζώντας σε ανήκουστη
για προηγούμενες εποχές χλιδή, με απίστευτη σπατάλη πόρων,
επιβαρύνοντας αλόγιστα το περιβάλλον και υποθηκεύοντας
το μέλλον των παιδιών μας;

Δεν θα έπρεπε κάποτε αυτό να σταματήσει;

Δεν θα μας αρέσει σίγουρα να χάσουμε κάποιες από τις ανέσεις μας,
αν όμως με τον τρόπο αυτό γλυτώνουμε την ολοσχερή καταστροφή
του πολιτισμού μας, δεν είναι προτιμότερο να υποβληθούμε σ’ αυτόν
τον περιορισμό;

Και κάτι ακόμα: αν δεν το κάνουμε σήμερα, και δανειζόμενοι παραπέρα
το αφήσουμε για αύριο, δεν θα είναι ακόμα πιο δύσκολο;

Μια ακόμα δυσκολία στη σκέψη για την εφαρμογή της "πατέντας του Σόλωνα"  είναι ότι η πατέντα αυτή είναι αντίθετη με την αρχή της ιδιοκτησίας.

Στη σημερινή κοινωνία, σε όλα τα κράτη, η ιδιοκτησία αποτελεί ακρογωνιαίο θεμέλιο
λίθο της δομής του κράτους και προστατεύεται από τους βασικότερους νόμους.

Αδιάφορα με ποιόν τρόπο οι κεφαλαιούχοι απέκτησαν τα λεφτά τους,
κανένας δεν έχει το δικαίωμα, να τους τα αμφισβητήσει.

Textfeld: Εφαρμογή της σεισάχθειας προσβάλει την ιερότητα της ιδιοκτησίας.
Αντιβαίνει στη βασική αρχή του συστήματος μας.
Αμφισβήτηση της αρχής αυτής σημαίνει αμφισβήτηση του ίδιου του συστήματος.
Κατάργηση του τόκου ισοδυναμεί με το θάνατο του συστήματος.

Πολύ φοβάμαι πως αυτό θα είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που θα συναντήσουμε, αν πάμε να πούμε σε έναν βουλευτή:

Γιατί δεν εφαρμόζετε την "πατέντα του Σόλωνα" να γλυτώσουμε μια και καλή και να εξασφαλίσετε για την ανθρωπότητα
έναν νέο διαρκή χρυσόν αιώνα του πολιτισμού;

 

Η απάντηση θα είναι:

          Δεν γίνονται αυτά που λέτε.
Άρνηση εξόφλησης χρεών θα σήμαινε την ανατροπή του καπιταλισμού,
κι αυτός είναι όχι απλώς το μόνο σύστημα που διαθέτουμε, αλλά ένα
πάρα πολύ καλό σύστημα. Σ’ αυτόν χρωστάμε την ευμάρεια στην οποία
ζούμε. Μπορεί να περνάει προσωρινά κάποια κρίση, αλλά αυτή θα περάσει.
Το σύστημα θα ανακάμψει και η ανάπτυξη που θα ακολουθήσει, θα μας
φέρει ξανά τον διαρκή χρυσόν αιώνα της καλοπέρασης.

Απέναντι σε μια τέτοια τοποθέτηση, που (αν δεν είναι απλά πρόσχημα) πηγάζει περισσότερο από την πίστη και λιγότερο από τη λογική ανάλυση των δεδομένων, τι μπορούμε να πούμε;

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι υπομονετικά να του
παραθέτουμε ξανά και ξανά τα στοιχεία που θα τον βοηθήσουν
να καταλάβει, πως ο καπιταλισμός τελείωσε τον ιστορικό του
κύκλο, και πως αν δεν μπορέσουμε σύντομα να πάψουμε να τον
υπηρετούμε, μας περιμένει μια τρομακτική κοινωνική καταστροφή
που θα μας οδηγήσει σε πολιτιστική βαρβαρότητα.

Το σοβαρότερο όμως πρόβλημα που θα συναντήσει ένα κράτος
που θα θελήσει να εφαρμόσει την "πατέντα του Σόλωνα", είναι πως
θα βρεθεί αντιμέτωπο με τα υπόλοιπα κράτη.

Επιστροφή                                             Περιεχόμενα                                         Συνέχεια