Ο απόλυτος παραλογισμός

Και το πιο αστείο είναι, πως όλη αυτή η απάτη που στήθηκε εις βάρος των λαών της Ευρώπης βαφτίστηκε:

"Βοήθεια προς την Ελλάδα".

Έτσι την αποκαλούν και στην Ελλάδα και σε όλο τον Κόσμο. Όλος ο Τύπος γραπτός και ηλεκτρονικός, όλοι οι πολιτικοί όλων των αποχρώσεων και τέλος όλος ο απλός κόσμος, ο οποίος δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά.

Μα πρόκειται για ένα τεράστιο ψέμα.

Δεν το ξέρει και ο πιο αφελής των ανθρώπων, πως στην Ελλάδα δεν φτάνει από το γιγαντιαίο, το τρομακτικό αυτό ποσό των δισεκατομμυρίων ούτε ένα ευρώ;

Θα μου πείτε:

Μα γιατί εξάπτεσαι;
Πρώτη φορά είναι που μας λένε ψέματα;
Δεν το ξέρεις, πως ο κόσμος με τα ψέματα κυβερνιέται;

Ναι βρε παιδιά, αλλά αυτή τη φορά το ψέμα είναι πολύ χοντρό,
για να το καταπιεί κανείς αμάσητο.

Και τα λεφτά πάρα πολλά.

Τόσα λεφτά μαζεμένα δεν έχουν ξαναμετακινηθεί ποτέ μέχρι τώρα.
Δεν είναι δικαιολογημένο το ενδιαφέρον μας, να μάθουμε τι γινήκανε;

Από πού προέρχονται αυτά τα χρήματα το ξέρουμε.

Προέρχονται από τις τσέπες των ευρωπαίων φορολογουμένων.
Κυρίως των πλούσιων κεντροευρωπαικών χωρών.

Το ερώτημα είναι, πού πάνε;

Στην Ελλάδα μια φορά δεν πάνε, αυτό το είπαμε.

Από την Ελλάδα φεύγουν συνεχώς λεφτά.

Είναι τα λεφτά που αρπάζει η κυβέρνησή της από υπαλλήλους και συνταξιούχους,
τα λεφτά που αποσπά με τους αυξημένους φόρους, σε λίγο και αυτά που θα
πάρει ξεπουλώντας μισοτιμής ότι της έχει απομείνει σε περιουσιακά στοιχεία.

Πού πάνε όμως όλα αυτά τα λεφτά;

Πού πάει η γιγαντιαία δήθεν βοήθεια προς τη Ελλάδα και ό,τι από το στύψιμο
της Ελλάδας προέρχεται;

Πρόκειται για κολοσσιαία ποσά.

Όπου έχουν διοχετευθεί θα πρέπει να έχουν προκαλέσει μια τεράστια οικονομική
άνθιση, μια έκρηξη ευμάρειας και καταναλωτισμού κυρίως σε αγαθά πολυτελείας.

Αν θέλετε λοιπόν να μάθετε πού πήγε "η βοήθεια προς την Ελλάδα",
δεν έχετε παρά να κοιτάξετε, πού στην Ευρώπη ή και αλλού ανθεί η οικονομία.

Εκεί διοχετεύθηκε ο πακτωλός αυτών των χρημάτων, σαν ένα
νέο Σχέδιο Μάρσαλ για την ενίσχυση των … ισχυρών οικονομιών.

Και η Ελλάδα;

Η Ελλάδα, η οποία είχε ήδη τόσα χρέη, χρεώνεται επιπλέον με το τεράστιο
αυτό ποσό, το οποίο πηγαίνει προς ενίσχυση των πλουσίων κρατών!

Σωστότερο θα ήταν, αντί να λέμε "η βοήθεια των πλουσίων χωρών προς την Ελλάδα", να λέγαμε:

"Η βοήθεια της Ελλάδας προς τις πλούσιες χώρες"

Τι να πει τώρα κανείς γι αυτό; Πώς να μη θαυμάσει την ικανότητα του συστήματος να ανακαλύπτει
νέες πηγές πλουτισμού;

Μια που η ανάπτυξη, που θα δημιουργούσε νέο πλούτο
τον οποίο θα προσποριζόταν το σύστημα, δεν είναι πια δυνατή,
βάζει τώρα τις κυβερνήσεις να πάρουν τα λεφτά των πολιτών τους
και να του τα δώσουν.

Ο συλλογισμός του συστήματος είναι πολύ απλός και λογικός:

Ποιος έχει τόσο πολλά λεφτά που χρειάζομαι;

Η απάντηση είναι: μόνο το κράτος έχει τόσο πολλά λεφτά.

Χρησιμοποιώντας επομένως τη δύναμη του χρήματος που ήδη κατέχω,

θα εξαναγκάσω αυτούς που κυβερνούν το κράτος να μου τα δώσουν.

Τόσο απλό είναι.

Το ότι αυτοί που μας κυβερνούν δεν είναι υπηρέτες
των πολιτών, όπως ισχυρίζονται, αλλά υπηρέτες του
συστήματος, το γνωρίζαμε από καιρό.

Το ότι θα έφταναν όμως σε τέτοιο σημείο αναισχυντίας,
ώστε να βάλουν το χέρι στην τσέπη μας, να μας πάρουν
τα πικρά κερδισμένα λιγοστά λεφτά μας, για να τα ρίξουν
κατ' ευθείαν στο απύθμενο, αχόρταγο στόμα του συστήματος,
αυτό λίγοι από εμάς θα το περίμεναν.

Το ότι για τον σκοπό αυτό θα χρειαστεί να σφίξουμε κι άλλο
το ζωνάρι και να στερηθούμε, πρέπει να το δεχτούμε με
υπομονή αν όχι και με χαρά.

Πρόκειται για τη σωτηρία των υψηλότερων αγαθών.
Πρόκειται για τη σωτηρία των κερδών των σπεκουλαδόρων.

Και παλαιά βέβαια πάλι αυτό γινόταν.
Το κράτος φρόντιζε να μεταφέρονται τα λεφτά
από την τσέπη μας στο σύστημα, αλλά γινόταν
τουλάχιστον συγκεκαλυμμένα.

Τα λεφτά που πήγαιναν κατ' ευθείαν στο σύστημα,
τα δίναμε εμείς εθελουσίως, έτσι ανόητοι που είμαστε,
αγοράζοντας τα διάφορα άχρηστα που μας πουλάει.

Όσα μας έπαιρνε το κράτος υποχρεωτικά με τους διάφορους φόρους,
που συνεχώς αυξάνονταν, φαινόταν πως ξοδεύονται για χάρη μας.

Γίνονταν σχολεία ή νοσοκομεία.

Φυσικά πάλι στο σύστημα καταλήγανε,
στις τσέπες των κεφαλαιούχων
που αναλάμβαναν με το αζημίωτο
να διεκπεραιώσουν την εκάστοτε δουλειά,
αλλά τουλάχιστον όχι έτσι φανερά και κατ' ευθείαν.

Τώρα μας λένε πως το σύστημα ξέμεινε από λεφτά,
και πως πρέπει εμείς, για το δικό μας καλό,
να χρεωθούμε και να χρεώσουμε και τις
επόμενες γενεές των απογόνων μας,
για να το ενισχύσουμε.

Το διάγραμμα 8 που δείχνει με τον πλέον αδιάψευστο τρόπο,
πως το σύστημα όχι μόνο έλλειψη χρημάτων δεν έχει,

αλλά αντίθετα πνίγεται στα λεφτά,
σαν τους ζυμομύκητες που πνίγονταν στις ακαθαρσίες τους,

αυτό προσποιούνται πως το αγνοούν.

Δεν ντρέπονται να μας λένε τόσο χοντρά ψέματα κατάμουτρα.

Χάθηκε όλως διόλου η ντροπή.

Χάθηκε και το τελευταίο ίχνος της λογικής και φτάσαμε στον απόλυτο παραλογισμό:

Επιστροφή Περιεχόμενα Συνέχεια