Ο κατεστραμμένος παράδεισος

Οι μυαλωμένοι φωνάζανε από καιρό.

Τώρα έχουν αρχίσει να το καταλαβαίνουν και οι πλέον άφρονες.

Ο παράδεισός μας σιγά σιγά καταστρέφεται.

Τι σιγά σιγά δηλαδή, που καταστρέφεται όσο πάει και γρηγορότερα.

Με συνεχώς αυξανόμενη ταχύτητα.

Χαλάει καθημερινά ο παράδεισός μας.

Γεμίζουν με σκουπίδια, με απόβλητα,
με δηλητήρια οι θάλασσες, τα ποτάμια,
η γη, ο αέρας.

Το κλίμα έχει αρχίσει να αλλάζει.

· Εξαντλούνται οι πρώτες ύλες.

· Εξαντλούνται τα χωράφια μας.

· Απλώνονται, επεκτείνονται, μεγαλώνουν
συνεχώς οι έρημοι (εκεί όπου η ζωή δεν είναι
πλέον δυνατή) επάνω στον πλανήτη.

· Εξαφανίζονται τα δάση.

· Εξαφανίζεται καθημερινά και ένα πλήθος είδη
του ζωικού και του φυτικού βασιλείου.

· Άντ' αυτών όμως εμφανίζονται καινούργιες
αρρώστιες σε ανθρώπους, ζώα και φυτά, και

· τα πρώτα τέρατα της γενετικής τεχνολογίας
άρχισαν να κυκλοφορούν ελεύθερα.

Με λίγα λόγια ο παράδεισός μας συνεχώς καταστρέφεται.

Αυτό το τρίτο ενικό "καταστρέφεται" είναι λίγο
παραπειστικό και δεν μου αρέσει.

Τι θα πει καταστρέφεται;

Από μοναχός του καταστρέφεται;

Ή μήπως ήρθαν τίποτα εξωγήινοι, τίποτα κάτοικοι
του Άρη και τον καταστρέφουν;

Πέστε μου τώρα, σας παρακαλώ,
ελλόγων όντων συμπεριφορά είναι αυτή η συμπεριφορά μας;

Αν ερχόντουσαν πράγματι κάποιοι εξωγήινοι,
όχι για να καταστρέψουν τη Γη, αλλά για να δουν
τι είδους όντα κατοικούν στον πανέμορφο αυτόν
πλανήτη, τι γνώμη θα σχημάτιζαν για 'μας;

Να πριονίζουμε το κλαδί στο οποίο είμαστε σκαρφαλωμένοι και από πάνω
"των οικιών ημών εμπιπραμένων να άδωμεν".

Τι να πει κανείς;

Και το πιο νόστιμο απ' όλα είναι, πως έχουμε και μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας.

Τι "η κορωνίς της κτήσεως"
τι "ο κατ' εικόνα και ομοίωσην του Θεού πλασθείς"
τι "ο άνθρωπος ο σοφός".

Απονείμαμε στον εαυτό μας και τον τίτλο Homo sapiens.

Σαν κάποιους που αυτοαναγορεύονται σε προέδρους, διδάκτορες, βαρόνους ή ό,τι άλλο τους αρέσει.

Homo hooliganus άκουσα κάποτε, και το βρήκα πολύ ταιριαστό.

Τι πήγε όμως στραβά;
Τι λάθος κάναμε;
Καλά δεν είχαμε ξεκινήσει;
Καλά δεν πηγαίναμε;
Θα συμφωνήσετε, πιστεύω μαζί μου, πως έτσι είναι.
Με εντελώς αντικειμενικά κριτήρια τα πηγαίναμε μια χαρά.

Αν έχουμε οποιαδήποτε αμφιβολία γι' αυτό, δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε
την εξέλιξη του πληθυσμού μας επάνω στη Γη.

Υπάρχει καλύτερο
κριτήριο για την επιτυχία ενός είδους
από την αύξηση του πληθυσμού
των ατόμων του είδους αυτού στον βιότοπό του;

Επιστροφή Περιεχόμενα Συνέχεια