Εκτός αν …
Δεν θα ήθελα όμως να σας αποχαιρετίσω αφήνοντάς να πλανάται το σκοτάδι της μαύρης αυτής προοπτικής.
Γι αυτό προσέθεσα στο κείμενο αυτό και ένα δεύτερο μέρος με τον τίτλο:
Κάτι σαν παράρτημα, που σκοπό έχει να δείξει, πως θα μπορούσαμε να φανταστούμε κι άλλες λύσεις εκτός από αυτή που μας προσφέρει το σύστημά μας.
Η μαύρη προοπτική αναφέρεται στο σύστημα.
Αυτό είναι αμετάκλητα καταδικασμένο.
Εμείς όμως;
Ας το επαναλάβουμε:
Κι εδώ ίσως θα έπρεπε να ξαναθυμηθούμε τον Ηρακλή.
Την επιλογή που
χρειάστηκε να κάνει ανάμεσα στον δρόμο της
Κακίας και τον δρόμο της Αρετής. Η κάθε μια εξυμνούσε τον δικό
της δρόμο. Η μια του πρότεινε τον εύκολο δρόμο, με άνεση, με
πλούτη, με απολαύσεις με ό,τι καλύτερο μπορούσε να φανταστεί
για τον εαυτό του.
Η άλλη τον δύσκολο δρόμο, με αγώνα, με προσπάθεια, με αυτοπεριορισμό για χατίρι των άλλων.
Ο Ηρακλής ήταν
ελεύθερος να διαλέξει, και διάλεξε όπως
διαλέγουν πάντα οι ελεύθεροι και οι δυνατοί.
Διάλεξε τον δύσκολο δρόμο.
Τον δρόμο της προσφοράς στους άλλους
(μεγάλος βλάκας πρέπει να ήτανε, μου είπε κάποιος που θεωρεί τον εαυτό του πολύ έξυπνο).
Εμείς βρισκόμαστε από χρόνια στον απολαυστικό δρόμο του εγωισμού.
Θα αποφασίσουμε άραγε να τον αλλάξουμε με τον δρόμο της Αρετής;
Επιστροφή Περιεχόμενα Συνέχεια