Πόλεμος … τέλος πάντων

Το "σμπάρο" δεν γράφτηκε τυχαία.

Πόλεμος! Αυτή είναι η λύση.

Η μαγική συνταγή για την ανανέωση του συστήματος.

Και πιστεύω πως υπάρχουν κάποιοι που θα ήθελαν να εφαρμοστεί αυτή
η λύση. Με έναν ωραίο μεγάλο πόλεμο μπορούμε, με τα μέσα που διαθέτουμε
σήμερα, να κατεβάσουμε σε σύντομο χρονικό διάστημα και τον πληθυσμό
και τον πλούτο στο ένα δέκατο, ώστε να αρχίσει πάλι η ανάπτυξη.

Αυτοί που μας κυβερνάνε είναι αδίστακτοι. Είναι ικανοί να "βαδίσουν επί πτωμάτων".

Αν δεν ήταν, δεν θα έφταναν στο σημείο να έχουν συγκεντρώσει την
παγκόσμια εξουσία στα χέρια τους, και δεν θα είχαμε τόσους πολέμους
με τόσα πτώματα όλο τον καιρό. Δεν πρόκειται να αλλάξουν νοοτροπία.

Δεν πρόκειται να μετατραπούν ξαφνικά από αρπακτικά σε ευεργέτες.

Ξέρουν βέβαια, πως οι πόλεμοι δεν αποτελούν μια μόνιμη, μια οριστική λύση.
Προκειμένου όμως να εξασφαλίσουν κάποια, έστω και μικρά, έστω και παροδικά
κέρδη, ξέρουν τη συνταγή και αυτή θα χρησιμοποιήσουν. Θα κάνουν πολέμους.

Αυτό δεν κάνουν τόσον καιρό; Μικρούς ή και μεγαλύτερους πολέμους.

Τον ένα μετά τον άλλο.

Γιατί νομίζετε ότι εξακολουθούν να ξοδεύουν τόσα χρήματα για την ανάπτυξη συνεχώς και αποτελεσματικότερων, δηλαδή συνεχώς και φονικότερων όπλων;

Λίγο φονικά είναι αυτά που ήδη έχουμε;

Δεν μπορούν να καταστρέψουν δέκα φορές όλον τον πλανήτη;
Γιατί χρειαζόμαστε ακόμα φονικότερα;

Αυτή η μέθοδος περικλείει βέβαια τον κίνδυνο το πράγμα να στραβώσει και να βρεθεί εκτός ελέγχου.

Να χρησιμοποιηθούν σε μεγάλη κλίμακα (μικρή
αν είναι δεν πειράζει) και τα πυρηνικά όπλα, που
πληθαίνουν και διαδίδονται συνεχώς ευρύτερα, και να
έχουμε τελικά τον όλεθρο υπό την απειλή του οποίου
ζει η ανθρωπότητα πάνω από μισό αιώνα τώρα.

Αν συμβεί αυτό, δεν χρειάζεται να σπαζοκεφαλιάζουμε για το μέλλον, γιατί απλούστατα μέλλον δεν θα υπάρχει.

Αν όμως δεν συμβεί αυτό, οι μικρότεροι πόλεμοι
θα εξακολουθήσουν εις το διηνεκές, και παράλληλα
θα εγκατασταθεί αδιασάλευτη η παγκόσμια δικτατορία,
που θα γίνεται συνεχώς απολυταρχικότερη
εμποδίζοντας κάθε ελεύθερη σκέψη και δραστηριότητα,
προκειμένου διατηρηθεί στην εξουσία.

Οι άνθρωποι θα πάψουν να σκέπτονται.
Θα πάψουν δηλαδή να είναι άνθρωποι.
Θα έχουμε ένα βραδύ άδοξο τέλος.

Στο σημείο αυτό έχει τελειώσει αυτό το κείμενο.

Ήταν μια προσπάθεια να κάνουμε μια εκτίμηση
για το προς τα πού βαδίζουμε εμείς οι άνθρωποι.

Λυπάμαι πολύ αν σας δυσαρέστησα,
αλλά απ' ό,τι φαίνεται δεν πάμε καλά.

Σε λάθος δρόμο προχωρούμε.

Διαλέξαμε μία μόνο πλευρά του χαρακτήρα μας, την πλεονεξία και τον εγωισμό και χτίσαμε πάνω σ' αυτή το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα με το οποίο συνδέσαμε την τύχη μας.

Αν αυτό μας οδηγεί στον γκρεμό, θα πέσουμε κι εμείς μαζί του.

Ίσως, μετά από χρόνια, επισκεφτούν κάποιοι ταξιδιώτες του διαστήματος τη Γη και μελετήσουν ό,τι θα έχει απομείνει.

Θα βρουν τότε πως είχε υπάρξει κάποιο είδος που είχε ξεκινήσει
με πολύ καλές προοπτικές, που αποφάσισε όμως κάποτε να τα
παίξει όλα για όλα επάνω σε ένα χαρτί.

Επιστροφή Περιεχόμενα Συνέχεια