Αντιρρήσεις
― Με τον τρόπο αυτό όμως δεν
καταργείται πάλι
η βασική δημοκρατική αρχή της
ισότητας;
Δεν διαχωρίζονται οι πολίτες σε
πολίτες
πρώτης και δεύτερης κατηγορίας;
Όχι, δεν είναι αλήθεια.
Με το τεστ δεν χαρακτηρίζεται ο
πολίτης
συνολικά, αλλά μόνο η βαρύτητα της
γνώμης του
πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, ανάλογα
με το ενδιαφέρον του για το θέμα
και τη γνώση του επ’ αυτού.
― Εγώ είμαι τόσο σίγουρος για την
ορθότητα της άποψής μου,
ώστε δεν δίνω σε κανέναν το δικαίωμα
να ελέγξει, αν είμαι
σε θέση να έχω βαρύνουσα γνώμη ή όχι.
Δεν δέχομαι να υποβληθώ στο τεστ.
Πολύ ωραία.
Δώσε την ψήφο σου χωρίς το τεστ.
Θα έχει τον βασικό συντελεστή βαρύτητας 1.
Ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να εκφέρει τη γνώμη του.
Θέλει η γνώμη αυτή να έχει ιδιαίτερο βάρος,
δεν έχει παρά να ενδιαφερθεί για το θέμα,
να το μελετήσει και να αποκτήσει όσες γνώσεις μπορεί
πάνω σ’ αυτό.
Διαφορετικά,
αν δεν έχει κανένα ενδιαφέρον και
καμιά γνώση πάνω στο πρόβλημα,
δεν μπορεί να απαιτεί να θεωρηθεί
η
γνώμη του ως ιδιαιτέρως βαρύνουσα.
Το θέμα επί του οποίου θα παρθεί
η απόφαση ανακοινώνεται μια εβδομάδα πριν
(αν πρόκειται για κάτι σοβαρότερο, δύο εβδομάδες),
ώστε να δοθεί καιρός στους πολίτες να το
ερευνήσουν,
να ενημερωθούν και να το συζητήσουν
• μέσα από το διαδίκτυο,
• τις κουβέντες στις παρέες και
• στο χώρο δουλειάς.
Ένα κανάλι της τηλεόρασης
μεταδίδει αποκλειστικά πληροφορίες,
απόψεις και συζητήσεις πάνω στο θέμα.
Σε μια ειδική σελίδα του διαδικτύου
ο κάθε πολίτης έχει τη δυνατότητα να παρουσιάσει
τις σκέψεις, τις απόψεις ή και την πρότασή του
για τη λύση του προβλήματος.
― Θα μαζευτούν όμως έτσι μερικές
χιλιάδες σκέψεις και προτάσεις.
Πώς θα ξεχωρίσουμε, αν υπάρχει
ανάμεσά τους κάτι σοβαρό και χρήσιμο;
Μήπως θα έπρεπε η κυβέρνηση να βάλει
″επιτροπές σοφών″ να τις
ξεχωρίσουν;
Όχι, δεν θα ήταν δημοκρατικό.
Την επιλογή πρέπει να την κάνει ο ίδιος ο λαός.
Αυτοί που θα διαβάσουν μια σκέψη,
μπορούν να σημειώσουν
δίπλα, αν συμφωνούν.
Οι σκέψεις και οι προτάσεις των πολιτών
κατατάσσονται με τη σειρά του βαθμού
αποδοχής που έχουν από το κοινό.
Όσο περισσότερα
″συμφωνώ″ συγκεντρώνει
μια πρόταση, τόσο υψηλότερα
κατατάσσεται.
Έτσι μπορεί ο καθένας
να βλέπει ποιες προτάσεις
έχουν ποια απήχηση.
Αν ο αριθμός των ″συμφωνώ″
για μια πρόταση φτάσει το ένα δέκατο
του συνόλου των ψηφοφόρων,
υποχρεούται η κυβέρνηση,
να θέση αυτή την πρόταση σε γενική ψηφοφορία.
Σκοπός μας είναι να βρούμε την
καλύτερη λύση πάνω στο πρόβλημα,
και αυτό το πετυχαίνουμε με τη συζήτηση.
Δεν θέλουμε να
″ξεμπερδεύουμε μια ώρα αρχύτερα″
βάζοντας το θέμα σε ψηφοφορία.
Η επιβολή της άποψης μιας κακώς
ενημερωμένης
πλειοψηφίας δεν αποτελεί εγγύηση
πως βρήκαμε την καλύτερη λύση.
― Και από πού αντλείς εσύ το
δικαίωμα να κρίνεις,
αν τη δική μου άποψη θα την πάρεις
περισσότερο
ή λιγότερο σοβαρά υπόψη σου;
Από το γεγονός ότι με την απόφασή σου
θα επηρεάσεις και τη δική μου ζωή και
του αδερφού μου και του γιου μου.
Αν επρόκειτο μόνο για τη δική σου ζωή
και αποφάσιζες να πηδήξεις
στον γκρεμό,
πάλι θα έτρεχα δίπλα σου,
να προσπαθήσω να σε
πείσω να μην το κάνεις.
Να στο απαγορεύσω,
δεν θα είχα το δικαίωμα.
Αν όμως θέλεις να πηδήξεις στο γκρεμό
παίρνοντας και το γιο μου μαζί σου,
αυτό στο απαγορεύω.
Όταν πρόκειται για την οδήγηση
ενός αεροπλάνου,
απαιτούμε την απόφαση να
την πάρει ένας γνώστης.
Πρέπει να έχει αποδείξει την ικανότητά
του με τις εξετάσεις για την απόκτηση
του διπλώματος του πιλότου.
Αυτό που εφαρμόζουμε μέχρι τώρα
ως
σύστημα διακυβέρνησης είναι σωστό;
Για να κυβερνηθεί όχι απλώς ένα αεροπλάνο
αλλά ολόκληρη η χώρα
να είναι η ψήφος
• του πλέον άσχετου,
• του πλέον αδιάφορου,
• του πλέον ανενημέρωτου,
• του πλέον επιπόλαιου
εξίσου ισχυρή με την ψήφο
• του πλέον ειδικού;
Αυτό το σύστημα με τις ψήφους ίσης βαρύτητας
δίνει τη βεβαιότητα πως οι αποφάσεις μας είναι σωστές;
Δεν μας οδήγησε αυτό τόσες φορές
στο να πάρουν οι πολίτες καταστροφικές αποφάσεις,
παρασυρμένοι από τις υποσχέσεις λαοπλάνων;
Σε ένα αεροπλάνο που το οδηγάει κάποιος,
ο οποίος δεν έχει ιδέα, θα μπαίνατε;