Οι πυρήνες

Βέβαια για τα άτομα θα πρέπει να διακρίνουμε

ανάμεσα στους πυρήνες και στα ηλεκτρόνια.

Αυτά είναι τόσο "ασυνεπή" και "άπιστα",

ώστε δεν μπορεί να τους έχει κανείς καμιά εμπιστοσύνη.

Σήμερα ανήκουν σ΄ αυτόν τον πυρήνα, αύριο στον άλλον
και μεθαυρίο σηκώνονται και φεύγουν και τριγυρνάνε ελεύθερα.

Καλύτερα να ασχοληθούμε κυρίως με τους πυρήνες.

Το υλικό από το οποίο αποτελείται ένα μόριο της σταγόνας μας,

μόνο το τελευταίο ένα τρίτο της μέχρι τώρα
ζωής του το περνάει πάνω στη Γη.

Προηγουμένως βρισκόταν μάλλον σε κάποιο αστέρι.

Το άτομο του οξυγόνου σίγουρα.

Αυτό δεν είναι πρωταρχικό υλικό.

Σχηματίστηκε αργότερα με πυρηνικές αντιδράσεις
(συγκρούσεις πυρήνων δηλαδή)
στο εσωτερικό ενός αστεριού.

Βέβαια άτομο δεν ήταν, δεν είχε τα ηλεκτρόνιά του.

Textfeld: Στο εσωτερικό του αστεριού επικρατούν θερμοκρασίες τέτοιες, που "χάνει ο σκύλος τον αφέντη" του.

Ο πυρήνας του οξυγόνου όμως, από τότε που διαμορφώθηκε, έμεινε όπως ήταν.

Κάποια ηλεκτρόνια των χαμηλότερων στοιβάδων
που μένουν για πολύ καιρό μαζί του, τα μάζεψε αργότερα.

Textfeld: Προκειμένου να ισχύει αυτό που δεχτήκαμε για την απόλυτη νομοτέλεια,

θα πρέπει στο χαμό των συγκρούσεων
που γίνεται στο εσωτερικό του αστεριού
η κάθε σύγκρουση να ήταν απολύτως προκαθορισμένη, ώστε να σχηματισθεί

ο συγκεκριμένος πυρήνας του οξυγόνου που

μετά την έκρηξη του αστεριού (εκεί θα πρέπει μια πολύ
αυστηρή νομοτέλεια να καθόρισε προς τα πού κινήθηκε
ο κάθε πυρήνας) κατέληξε να βρεθεί στη Γη,

για να σχηματίσει νερό με τα (απολύτως προδιαγεγραμμένα)

πρωτόνια και όλα τα απαραίτητα (βεβαίως προκαθορισμένα)
ηλεκτρόνια και να καταλήξει στη σταγόνα που εξετάζουμε.

Textfeld: Για να δούμε όλη την ιστορία εν συντομία:

Τη στιγμή της μεγάλης έκρηξης ήταν απολύτως καθορισμένο,

ποια συγκεκριμένα πρωτόνια θα σχηματίζονταν,
τα οποία θα κατέληγαν στο συγκεκριμένο αστέρι,
όπου μετά από προδιαγεγραμμένες συγκρούσεις,
με απολύτως προκαθορισμένα άλλα σωμάτια,

θα σχημάτιζαν τον συγκεκριμένο πυρήνα του οξυγόνου,

που θα έφτανε στη Γη και μετά από προκαθορισμένες
πάλι συγκρούσεις, θα σχημάτιζε το συγκεκριμένο μόριο
του νερού, το οποίο με τη σειρά του θα εκτελούσε τις
προδιαγεγραμμένες συγκρούσεις, για να καταλήξει στη
σταγόνα που εξετάζουμε.

Για τα ηλεκτρόνια ισχύει ο ίδιος ακριβώς συλλογισμός,

μόνο που εκεί λόγω της έμφυτης "αναξιοπιστίας" τους
θα πρέπει να θαυμάσουμε ακόμα περισσότερο την ακρίβεια
στον προκαθορισμό του αποτελέσματος κάθε σύγκρουσης.

Επιστροφή                                             Περιεχόμενα                                         Συνέχεια