Η λήψη αποφάσεων
Σε όλη μας τη ζωή παίρνουμε αποφάσεις,
ασκούμε δραστηριότητες που προϋποθέτουν τη
βαθύτερη πίστη μας, πως είμαστε ελεύθεροι να
αποφασίσουμε και να κάνουμε κάτι.
Και η πίστη αυτή είναι τόσο βαθιά ριζωμένη,
που δεν μπορεί να μας την έμαθαν στο σχολείο.
που έβαλαν τον Ηρακλή τους να μπορεί
να διαλέξει ο ίδιος, αν θα ακολουθήσει
το δρόμο της αρετής ή της κακίας.
Η πίστη στο ότι μπορούμε με τη δράση μας
να αλλάξουμε την πορεία των πραγμάτων
πρέπει να είναι πολύ παλιά.
Πρέπει να την είχε και η ομάδα του φίλου μας,
που κουβάλησε το αναμμένο κλαδί στη σπηλιά,
όταν ξεκίνησε την προηγουμένη για το κυνήγι
του μαμούθ.
Δουλειά δύσκολη και επικίνδυνη που απαιτούσε
σχεδιασμό,
κόπο και επιμονή για την ολοκλήρωσή της και προϋπέθετε
την αίσθηση της ελευθερίας για μια πράξη.
Βιαστήκαμε να δεχθούμε κάτι
που δεν ήταν αποδεδειγμένο.
Ήταν στην πραγματικότητα ένα είδος πίστης,
μια υπόθεση που είχαμε κάνει.
Να όμως που τώρα έρχεται σε πλήρη αντίθεση
μ' αυτό που λογικά θα μπορούσαμε να δεχτούμε.
Φτάσαμε στο σημείο να μη μπορούμε να καταλάβουμε τον Κόσμο.
Επειδή όμως θα μπορούσε κάποιος να επιμείνει
στην απόλυτη ισχύ του νόμου, ας δούμε τι θα ήταν
αυτό που οριστικά θα έπρεπε να μας πείσει, πως
πράγματι πρέπει να πάρουμε την τόσο
σοβαρή απόφαση, να αμφισβητήσουμε την
απόλυτη ακρίβεια στην ισχύ του Φυσικού Νόμου.