Πόσα λεφτά παίζονται στο χρηματιστήριο;
Λοιπόν, τα περίπου 9 δισεκατομμύρια δολάρια που
καθημερινά διακινούνται στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης είναι ένα ποσό που
ξεπερνάει την ικανότητά μας να το φανταστούμε, γιατί βρίσκεται εντελώς έξω από
τα καθημερινά μας μέτρα σύγκρισης.
Αν θέλουμε να έχουμε κάποια
αίσθηση, πρέπει να κάνουμε σύγκριση με
μεγάλα οικονομικά μεγέθη, ας πούμε με την οικονομία ενός ισχυρού
βιομηχανικού κράτους όπως η Γερμανία.
Σύμφωνα με τη Διεθνή
Τράπεζα, το ακαθάριστο εθνικό εισόδημα
(Gross national income) της Γερμανίας για το έτος 2008 ήταν
3.486 δισεκατομμύρια δολάρια. Αν αναγάγουμε το ποσό
αυτό σε κάθε μέρα, βρίσκουμε 9,6 δισεκατομμύρια δολάρια.
Τώρα η σύγκριση είναι δυνατή.
Στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης "παίζονται"
τόσα χρήματα,
όσο είναι το ακαθάριστο εθνικό εισόδημα ολόκληρης
της τέταρτης μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου.
Ανάλογα συμβαίνουν στη
Φραγκφούρτη, το Τόκυο, το Λονδίνο
και τις υπόλοιπες χρηματιστηριακές μητροπόλεις.
Το ερώτημα τώρα που θέτει ο απλός άνθρωπος είναι:
· Που βρίσκονται αυτά τα χρήματα;
· Γιατί εγώ δεν τα βλέπω;
· Γιατί ενώ αυτά καθημερινά αυξάνουν, τα δικά μου καθημερινά λιγοστεύουν;
· Γιατί έχω την εντύπωση, πως και οι άλλοι γύρω μου έχουν συνεχώς και λιγότερα χρήματα;
· Γιατί ακούω διαρκώς πως η αγορά δεν έχει χρήματα να κινηθεί;
Την απάντηση φυσικά την ξέρετε.
Εμείς έχουμε συνεχώς και
λιγότερα χρήματα, επειδή
κάποιοι άλλοι αποκτούν συνεχώς και περισσότερα.
Τα χρήματα μεταφέρονται από τη δική μας τσέπη στη δική
τους.
Αυτή είναι η περίφημη
"ροή του χρήματος",
στην οποία βασίζεται η λειτουργία του συστήματός μας.
Έτσι ο καθένας από
αυτούς έχει στην κατοχή του
ποσά που φτάνουν σε αστρονομικά μεγέθη.
Το ενδιαφέρον τώρα είναι,
πως αυτοί που έχουν αυτά τα χρήματα,
δεν τα χρειάζονται.
Είναι χρήματα που οι ιδιοκτήτες τους, τουλάχιστον προς στιγμή, δεν τα έχουν ανάγκη.
Αν τα χρειαζόντουσαν για
να καλύψουν κάποια ανάγκη,
να χτίσουν για παράδειγμα ένα σπίτι,
προκειμένου να στεγάσουν την οικογένειά τους,
δεν θα τα πήγαιναν στο χρηματιστήριο.
Θα έχτιζαν το σπίτι.
Αν πάλι δεν είχαν μεν
μια προσωπική ανάγκη,
αλλά χρειαζόντουσαν τα χρήματα ως επένδυση,
για να αυξήσουν την παραγωγή της δικής τους επιχείρησης,
πάλι δεν θα τα πήγαιναν στο χρηματιστήριο.
Θα τα έβαζαν στη δουλειά τους.
Μόνο που δεν τους
έρχεται στο νου καμιά επένδυση, που
θα εξασφάλιζε αυτόν τον πολλαπλασιασμό του κεφαλαίου.
Και αυτό δεν οφείλεται σε έλλειψη της φαντασίας
τους.
Οφείλεται στο ότι δεν
υπάρχει πια καμιά κερδοφόρος επένδυση, γιατί
δεν υπάρχει πια καμιά δυνατότητα ανάπτυξης.
Καταλαβαίνετε τώρα την απόγνωσή τους;
Έτσι στέλνουν, με την
ταχύτητα του διαδικτύου, τα
κεφάλαιά τους ανά την Υφήλιο από τη μια αγορά στην άλλη, με την
ελπίδα να πετύχουν κάπου μια ευτυχή συγκυρία.
Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που οι παίκτες του
ιπποδρόμου ξοδεύουν τα λεφτά τους
στα άλογα και οι παίκτες της ρουλέτας ξοδεύουν τα λεφτά
τους στο καζίνο.
Κάθε ηλίθιος γνωρίζει,
πως το παιγνίδι της ρουλέτας
μόνο να σε καταστρέψει μπορεί, αυτοί οι δυστυχισμένοι
άρρωστοι άνθρωποι όμως αρνούνται να το αντιληφθούν.
Εξακολουθούν να παίζουν.
Ακριβώς όπως και οι κεφαλαιούχοι.
Άλλωστε έτσι δεν το λέμε;
"παίζω στο χρηματιστήριο".
Επιστροφή Περιεχόμενα Συνέχεια