Για πόσο ηλίθιους μας περνάνε αλήθεια;

Πιστεύουν πως δεν είμαστε σε θέση ούτε να μετρήσουμε στα δάχτυλά μας;

Από τις 14.1.2000, που ο δείκτης σημείωσε μέγιστο με 11.723 μονάδες
μέχρι την παραμονή του τρομοκρατικού χτυπήματος στις 10.9.2001, οπότε
είχε πέσει στις 9.605 μονάδες, είχαν περάσει 20 μήνες συνεχούς πτώσεως.

Ποιος σταμάτησε την ραγδαία άνοδο του δείκτη για τόσο καιρό,
μετατρέποντας μάλιστα την άνοδο σε κάθοδο;

Όχι βέβαια το προαίσθημα πως σε 20 μήνες θα γινόταν η τρομοκρατική ενέργεια.

Το χτύπημα στους δίδυμους πύργους έγινε στο σημείο Α της εικόνας 6.

Textfeld: Μετά την 11.9.2001 επιταχύνθηκε η πτώση του δείκτη. Αλλά μέχρι τότε ο δείκτης είχε χάσει ήδη 2.118 μονάδες από το μέγιστό του. Σχεδόν δηλαδή τόσο, όσο είχε μαζέψει "σταγόνα σταγόνα" επί ενενήντα χρόνια από το 1900 μέχρι το 1990. Και κάτι ακόμα.

Ναι, υπήρξε πτώση αμέσως μετά.

Λίγο αργότερα όμως, ήδη μέσα στον Σεπτέμβριο, άρχισε μια ωραία ομαλή ανοδική πορεία η οποία μέχρι το τέλος του έτους οδήγησε τον δείκτη σε επίπεδο υψηλότερο από αυτό της παραμονής του χτυπήματος.

Αν δεν θα ήταν πολύ τραβηγμένο, θα μπορούσε να
έλεγε κανείς, πως το χτύπημα στους δίδυμους πύργους
ήταν μια ευτυχής συγκυρία για την οικονομία.

Τι καλά που είχαμε το χτύπημα.

·           Και πήραμε μια "αναστολή" εννέα μηνών στον ολισθηρό
κατήφορο που μας κατέτρυχε από το 2000.

·    Και είχαμε από πάνω και το κέρδος, να λέμε πως για τον
κατήφορο δεν φταίει το σύστημα το ίδιο, αλλά οι δυνάμεις
του κακού.

·    Και το κέρδος ότι τώρα πια ξέρουμε ποιος είναι ο εχθρός,
τον οποίο είχαμε χάσει μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής
Ένωσης.

·    Και το κέρδος ότι μπορέσαμε να "μαζέψουμε τα λουριά"
τόσο στο εσωτερικό όσο και στους συμμάχους μας.

Το ότι λίγο μετά την 11.9.2001 άρχισε μια ωραία ανοδική πορεία του δείκτη,
είναι πολύ ενδιαφέρον και αξίζει να το εξετάσουμε.

Textfeld: Για σκεφθείτε να βρούμε κάποιο συσχετισμό ανάμεσα στα γεγονότα που ακολούθησαν και στην άνοδο του δείκτη! Θα είχαμε στα χέρια μας τη μαγική συνταγή, του τι πρέπει να κάνουμε κάθε φορά που θέλουμε να ανεβάσουμε το δείκτη. Αυτό που συνέβη μετά την 11.9.2001 το ξέρουμε.

Σε λιγότερο από ένα μήνα, στις 7.10.2001, στο σημείο Β του διαγράμματος, άρχισε η επίθεση στο Αφγανιστάν.

Η φοβερότερη πολεμική μηχανή που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, οι ενωμένες δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, επετέθη στη φτωχότερη, στην πλέον εξαθλιωμένη και αξιοθρήνητη χώρα, που ήδη πριν από την επίθεση, μόνο από την ελεημοσύνη μας ζούσε.

Θαύμασα φυσικά την ταχύτητα της αντιδράσεώς μας.

Έμοιαζε σαν να είχαμε προαισθανθεί ή
να περιμέναμε το χτύπημα στους πύργους
και να ήμασταν προετοιμασμένοι.

Ομολογώ όμως πως δεν πολυκατάλαβα σε τι έφταιγε ο λαός του Αφγανιστάν, ώστε να πρέπει να τιμωρηθεί τόσο σκληρά.

Δεν μπορούσα να καταλάβω, με ποιο τρόπο όλος ο λαός αποφάσισε
να καταστρέψει τη Δύση και ποιον μηχανισμό είχε στη διάθεσή του,
για να πετύχει τους διαβολικούς στόχους του.

Αλλά για να το αποφασίσουν έτσι οι ιθύνοντες μας, προφανώς έτσι θα ήταν.

Το σύνολο του αφγανικού λαού,
νέοι, γέροι, άντρες, γυναίκες, παιδιά,
ο καθένας είχε συμπράξει στη δολοφονία,
και έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά.

Επιστροφή                                             Περιεχόμενα                                         Συνέχεια