Η Νέα Τάξη απελευθερώνει

Ήταν δικαίωμά μας να προστατεύσουμε τον πολιτισμό μας
από την άνανδρη επίθεση των δυνάμεων του κακού.

Και όχι μόνο αυτό. Είχαμε όχι μόνο το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση
να το κάνουμε, για καθαρά ανθρωπιστικούς, απελευθερωτικούς λόγους,

όπως εξήγησε ο φιλόσοφος Bernard-Henri Lévy στη συνέντευξή του στον SPIEGEL
(49/2001 - 03.Dezember 2001):

Πλαίσιο κειμένου: "Η γενιά μου επέβαλλε μια υπέροχη αρχή στο διεθνές δίκαιο: το δικαίωμα της αναμείξεως. Αυτό το δικαίωμα επέτρεψε τον τελευταίο καιρό τρεις απελευθερωτικούς πολέμους, στη Βοσνία, στο Κόσσοβο και τώρα στο Αφγανιστάν. Τα παιδιά μας πρέπει να προχωρήσουν περισσότερο, να μετατρέψουν το δικαίωμα σε υποχρέωση."

Ευτυχώς που μας δόθηκε η φιλοσοφική εξήγηση του κυρίου Lévy.

Δεν πήγαμε να τιμωρήσουμε του Αφγανούς, όπως αφελώς είχα νομίσει.

Να τους απελευθερώσουμε πήγαμε.

Χάρη τους κάναμε.

Θα πρέπει να είναι πολύ ανόητοι αν δεν το έχουν καταλάβει.
Και αχάριστοι από πάνω.

Τους ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς και στη
συνέχεια τους απελευθερωτές στρατιώτες θα πρέπει
με μεγάλη ευγνωμοσύνη να τους έχουν υποδεχτεί.

Έπρεπε να απελευθερώσουμε τους Αφγανούς
από το τυραννικό καθεστώς στο οποίο ζούσαν.

Τώρα, το ποιός στήριζε όλα τα χρόνια τους Ταλιμπάν
στο σβέρκο του αφγανικού λαού, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Αν τώρα συνέπεσε η ανθρωπιστική αυτή ενέργειά μας,
να ακολουθείται από αύξηση του δείκτη, τι να κάνουμε;

Πλαίσιο κειμένου: Εμείς δεν προσπαθούσαμε να ανεβάσουμε το δείκτη, τους Αφγανούς προσπαθούσαμε να απελευθερώσουμε. Σύμπτωση πρέπει να είναι. Συμβαίνουν πολλές παράξενες συμπτώσεις στη ζωή.

Βέβαια κάποιοι ίσως θελήσουν να συνδυάσουν

την άνοδο του δείκτη με την τόνωση που δίνει ο πόλεμος
όχι μόνο στη βιομηχανία των όπλων και των πυρομαχικών
αλλά γενικότερα.

Από τη βιομηχανία των πλαστικών

(αυξημένη ζήτηση σε προφυλακτικά, σε ελαστικούς
επιδέσμους και σε σάκους μεταφοράς πτωμάτων)

μέχρι τις κατασκευές παντός είδους, αφού οι υποδομές της απελευθερωμένης χώρας

(δρόμοι, γεφύρια, δίκτυα, εργοστάσια, τηλεπικοινωνίες, αεροδρόμια)

εξαφανίζονται ολοσχερώς

(φαίνεται πως χωρίς ολοσχερή καταστροφή των βασικών
υποδομών της χώρας δεν είναι δυνατή η απελευθέρωση),

και πρέπει να ξαναχτιστούν εκ του μηδενός.

Άλλη καλύτερη ευκαιρία για ανάπτυξη φαντάζεστε;

Μόνο που το όφελος στον δείκτη δεν φάνηκε να διαρκεί πολύ.

Εξανεμίστηκε ταχύτατα.

Είχαμε βέβαια μια πολύ ωραία άνοδο μέχρι τους πρώτους μήνες
του 2002, μετά όμως μας ξανάπιασε η μιζέρια της καθόδου,
η οποία το φθινόπωρο του 2002 μας οδήγησε σε τιμές πολύ χαμηλότερες
απ' ό,τι πριν ξεκινήσουμε την απελευθέρωση του Αφγανιστάν.

Πλαίσιο κειμένου: Αν υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα σε έναν απελευθερωτικό πόλεμο και την πορεία του δείκτη, μήπως θα έπρεπε η προς απελευθέρωση χώρα να μην είναι τόσο "οστεώδης";

Το Αφγανιστάν μόνο πέτρες έχει.

Τι είναι ο κάβουρας, τι το ζουμί του;

Πού θα βρει τα λεφτά, για την ανοικοδόμηση,
για όλες αυτές τις κατασκευές,
ώστε να αναπτυχθεί η οικονομία μας;

Αν απελευθερώναμε μια πιο "ζουμερή" χώρα;

Επιστροφή                                             Περιεχόμενα                                         Συνέχεια