Μια πολύ απλή λύση

Το να βρούμε το μέτρο της στοιχειώδους ανάγκης είναι πολύ απλό.

Το χρησιμοποιήσαμε ήδη όταν σκεφτήκαμε, πώς να μοιράσουμε το νερό στους ναυαγούς.

Το μέτρο το δίνουν τα δεδομένα του περιβάλλοντος και ο αριθμός μας.

Αυτό είναι όλο.

Τόσο απλά είναι τα πράγματα.

Textfeld: Αν έχουμε αρκετό νερό για να ξοδεύει ο καθένας 200 λίτρα την ημέρα, τότε αυτό είναι το μέτρο. Από εκεί και πέρα είναι σπατάλη και επονείδιστη χλιδή.

Αν για κάποιον είναι τα 200 λίτρα πολλά, ας μην τα ξοδέψει όλα.

Θα κάνει καλό στο "σύνολο της παρέας".

Textfeld: Αν το νερό φτάνει μόνο για 10 λίτρα την ημέρα, τότε τα 10 λίτρα είναι το μέτρο, γιατί αν ξοδέψει κανείς 11, τότε στερεί το ένα λίτρο από κάποιον άλλο φουκαρά, που θα πάρει μόνο 9.

Το ίδιο και με τα κλιματιστικά, με τα αυτοκίνητα ή με οτιδήποτε άλλο.

Αν έχουμε αρκετά κλιματιστικά, ώστε να πάρει ο καθένας που ζεσταίνεται από ένα,
κι έχουμε και αρκετή ενέργεια, ώστε να μπορεί να το λειτουργεί μέρα νύχτα
χωρίς να επιβαρύνει περεταίρω το περιβάλλον, τότε γιατί όχι, ας γίνει έτσι.

Αν όμως έχουμε λίγα μόνο κλιματιστικά, τότε είναι φανερό
πως θα πρέπει να τα πάρουν κατά προτεραιότητα αυτοί
που ανήκουν στις λεγόμενες "ευπαθείς ομάδες" του πληθυσμού,
οι γέροι και οι καρδιοπαθείς.

Κι αν πάλι δεν φτάνει η ενέργεια, ή η επιβάρυνση του περιβάλλοντος δεν το επιτρέπει,
τότε θα πρέπει να δουλεύουν τα κλιματιστικά λίγες, τις πολύ κρίσιμες, μόνον ώρες.

Εδώ όμως γεννιέται ένα ερώτημα τόσο κεντρικό, που από την απάντησή του εξαρτάται η τύχη όλης μας της προσπάθειας.

Textfeld: Όλο μας το όνειρο για μια διαφορετική κοινωνία, που δεν θα βασίζεται στην αρπαγή, γκρεμίζεται ή στέκει ανάλογα με την απάντηση που θα δώσουμε στο ερώτημα αυτό.

Αν ούτε τα κλιματιστικά φτάνουν, ούτε η ενέργεια περισσεύει,
ούτε το περιβάλλον επιτρέπει περαιτέρω επιβάρυνση
(και δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση σήμερα),
τότε ποιός φροντίζει να πάρουν τα κλιματιστικά
μόνον αυτοί που τα έχουν πράγματι ανάγκη και
να τα χρησιμοποιούν μόνον όταν είναι απολύτως απαραίτητα;

Μήπως θα χρειαστούμε μια πολύ ισχυρή αστυνομία;

Δεν θα χρειαστούμε καθόλου αστυνομία,
είναι η απάντηση που θα πρότεινα.

‒          Μα, αν δεν υπάρχει αστυνομία, ο κάθε πονηρός θα πάει και θα "λαδώσει" έναν γιατρό,
να του βγάλει το "πιστοποιητικό ευπαθούς ομάδας" κι από εκεί και πέρα θα το δουλεύει
το κλιματιστικό στο φουλ μέρα και νύχτα, ακόμα και όταν θα έχουν ανάψει τα καλοριφέρ,
για να αντισταθμίζει τη ζέστη, μια που θα έχει βάλει και το καλοριφέρ στο φουλ.

Πολύ σωστά.

Σύμφωνα με την υπάρχουσα νοοτροπία, αυτό ακριβώς θα συμβεί.

Έχουμε την νοοτροπία που μας καλλιέργησε το σύστημα στο οποίο ζούμε
και αν δεν την αλλάξουμε, είναι μάταιο να ονειρευόμαστε
την οποιαδήποτε αλλαγή στην κοινωνία.

Επιστροφή                                             Περιεχόμενα                                         Συνέχεια