Η εφιαλτική πραγματικότητα

Η μόνη αντίρρηση (ή η μόνη ελπίδα;) που θα μπορούσε κάποιος να έχει,
είναι μήπως το μαθηματικό αυτό παιγνίδι της καμπύλης στην εικόνα 3 δεν είναι αληθινό.

Δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα.

Είναι ένα απλό παιγνίδι που θα μπορούσε να ήταν και διασκεδαστικό,
αν δεν αποδεικνυόταν τόσο τρομακτικό.

‒ Μη φοβάστε όμως. Δεν είναι αλήθεια. Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.
Δεν μπορεί να έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα.
Αν ήταν έτσι θα το είχαν αντιληφθεί οι ιθύνοντες, οι "σοφοί"
που κυβερνάνε τον κόσμο, και θα μας είχαν προειδοποιήσει.

‒ Αυτά με την καμπύλη της εικόνας 3 είναι παραμύθια,
για να τρομάζουν τα μικρά παιδιά.
Αφελείς σκέψεις κάποιου που δεν έχει ιδέα από την οικονομία.
Δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα.
Είναι ένας απλός εφιάλτης.
Θα ξυπνήσουμε και θα δούμε τον πραγματικό κόσμο γύρω μας εντελώς διαφορετικό.

‒ Αντί να κάνουμε αστεία μαθηματικά παιγνιδάκια
και να προλέγουμε την επικείμενη κατάρρευση του συστήματος
τρομάζοντας τον κόσμο, καλά θα κάνουμε να ανοίξουμε τα μάτια μας
στην πραγματικότητα και επιτέλους να σοβαρευτούμε.

Ας δούμε λοιπόν κάτι σοβαρό. Κάτι που δεν είναι παιγνίδι και δεν είναι για γέλια.

Ας δούμε στην εικόνα 4 (για την ίδια χρονική περίοδο όπως στην εικόνα 3)
την εξέλιξη του δείκτη Dow-Jones του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης.

Το έχουν μάθει πια και οι νοικοκυρές:

Ο δείκτης αυτός είναι το "βαρόμετρο" της παγκόσμιας οικονομίας.

Δεν θα σχολιάσω το διάγραμμα αυτό.

Θα αφήσω να βρείτε εσείς αν η σοβαρή πραγματικότητα έχει
καμιά σχέση με το διασκεδαστικό, αστείο μαθηματικό παιγνιδάκι
της εικόνας 3. Πώς σας φαίνεται; Παραμύθια ήταν η εικόνα 3;
Κι αν εκείνο ήταν εφιάλτης, τότε η εικόνα 4 τι είναι;

Είναι κάτι πολύ χειρότερο. Είναι η εφιαλτική πραγματικότητα.

Εδώ δεν πρόκειται πια για υποθέσεις και αστεία παιγνιδάκια.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Είτε σας αρέσει είτε όχι. Αυτή είναι.

Τι περιγράφει μια τέτοια πορεία; Φυσικά, την εξέλιξη μιας έκρηξης.
Οι "σοφοί" γιατί δεν μας προειδοποιούν; Είναι δυνατόν να μην
βλέπουν αυτοί, πως το σύστημά μας τινάζεται στον αέρα;

Καλά, οι αφελείς θιασώτες του συστήματος δεν το βλέπουν.

Αυτοί αναμασούν το κουτόχορτο, με το οποίο τους ταΐζουν κάθε μέρα οι "σοφοί",
πιστεύουν στην αθανασία του άτρωτου συστήματος και βαυκαλίζονται.

Οι "σοφοί" όμως, αυτοί γιατί δεν μας λένε ότι έρχεται, ήρθε ίσως κιόλας, το τέλος;

Μια στιγμή όμως.

Από πού προκύπτει ότι το ύψος των 12.000, ας πούμε, μονάδων είναι το απόλυτο όριο, που έτσι και το αγγίξουμε θα τιναχτούμε στον αέρα;

Μπορεί το όριο (δεν μπορώ να φανταστώ, πως κάποιος έχει φάει
τόσο κουτόχορτο, ώστε να πιστεύει, πως όριο δεν υπάρχει) να είναι
στις 24.000 ή στις 120.000 (κάτι αντίστοιχες "προγνώσεις" ακουγόντουσαν
και την εποχή που το ελληνικό χρηματιστήριο κάλπαζε προς τον δικό του γκρεμό).

Γιατί είναι τόσο ανησυχητική η εικόνα 4; Στο κάτω κάτω της γραφής από το έτος 2000 έχουν περάσει κάποια χρόνια.

Δεν έγινε ακόμα καμιά καταστροφή.

Δεν έγινε;

Αλήθεια τι έκανε ο δείκτης Dow-Jones στα χρόνια που πέρασαν;

Επιστροφή Περιεχόμενα Συνέχεια