Ο διάλογος

Βασική στοιχείο της δημοκρατίας αποτελεί η συζήτηση.

Αφού όλοι οι πολίτες

τον ίδιο σκοπό επιδιώκουν,

το καλό της πολιτείας,

δεν μπορεί παρά να ομονοούν.

Μπορεί να έχουν διαφορετική αντίληψη για το

ποιος είναι ο καλύτερος δρόμος
για την επίτευξη του σκοπού,

αλλά όταν καθίσουν μαζί και συζητήσουν

θα ακούσει ο καθένας
τα επιχειρήματα του άλλου και

θα βρουν μαζί, ποιος δρόμος είναι αυτός
που δίνει τις περισσότερες ελπίδες επιτυχίας.

Έχετε την εντύπωση

πως αυτό που γίνεται σήμερα
στη Βουλή είναι συζήτηση;

Ακούει ο ένας τι λέει ο άλλος;

Προσπαθεί

να καταλάβει τη βαρύτητα των επιχειρημάτων του
και είναι έτοιμος να αλλάξει άποψη,

αν τα επιχειρήματα που ακούει τον πείθουν;

Πόσες φορές έχετε ακούσει
έναν πρωθυπουργό να λέει:

″Η άποψη της αντιπολίτευσης είναι σωστή.

Αποσύρουμε την πρότασή μας.

Προτείνω να ακολουθήσουμε την πρόταση της αντιπολίτευσης″;

Ο καθένας έρχεται προετοιμασμένος,

όπως οι ηθοποιοί στο θέατρο,

να λάβει μέρος στην παράσταση
της φαρσοκωμωδίας που ονομάζεται

″Συζήτηση στη Βουλή″

και εκφωνεί ένα λογύδριο,

το οποίο άλλοι το έχουν μάθει απέξω
και άλλοι το διαβάζουν από ένα χαρτί.

Η ″συζήτηση″ που ακολουθεί

σε καμιά περίπτωση δεν στοχεύει στην αναζήτηση
του καλύτερου δρόμου για τη λύση του προβλήματος,

αλλά μοιάζει περισσότερο με καβγά.

Αντί για επιχειρήματα
ανταλλάσσουν προσωπικές ″μπηχτές″.

Όποιος κάνει

τα πιο τσουχτερά σχόλια για την άλλη πλευρά

έχει κάνει την καλύτερη εμφάνιση.

Απορείτε ακόμα γιατί

οι πολίτες απομακρύνονται συνεχώς και
περισσότερο από τα παραδοσιακά κόμματα,

απεχθάνονται την πολιτική και

πλησιάζουν όλο και πιο πολύ πολιτικούς σχηματισμούς
με ελάχιστα κρυμμένο ή ακόμα και ολοφάνερο
φασιστοειδή δικτατορικό χαρακτήρα;