"Ο άνθρωπος είναι πάντα μόνος"

Πριν δούμε τι γίνεται στην δεύτερη εκπαιδευτική βαθμίδα, αξίζει νομίζω, να αναφερθούμε στην εφηβεία, γιατί αυτή είναι το μεγάλο, το σπουδαίο γεγονός για τα χρόνια αυτά.

Ενώ ο νέος άνθρωπος θα διατρέχει την τόσο δύσκολη και
σοβαρή αυτή φάση, θα πηγαίνει παράλληλα και στο σχολείο.
Θα πρέπει να διαβάζει τα μαθήματα και να δίνει εξετάσεις.

Όταν αρχίζει η θύελλα της εφηβείας,

που θα διαλύσει κυριολεκτικά την προσωπικότητα του παιδιού,
για να χτιστεί η προσωπικότητα του ενήλικα (όπως διαλύεται η
κάμπια μέσα στο κουκούλι, για να χτιστεί η πεταλούδα), τι κάνει
το εκπαιδευτικό μας σύστημα, για να συμπαρασταθεί στο παιδί;

Όταν το σώμα αλλάζει τόσο απότομα που οι καημένοι οι
έφηβοι δεν προφταίνουν να μάθουν να το χρησιμοποιούν

(έχετε δει πόσο "άγαρμπα" κουνάνε χέρια και πόδια οι έρημοι,
και οι γονείς τους, αντί να τους λυπηθούν, τους μαλώνουν),
πώς τους βοηθάει το σχολείο;

Όταν οι πρωτόγνωρες για τον οργανισμό σεξουαλικές ορμόνες
τους πλημμυρίζουν και αναστατώνουν τις αισθήσεις, τη σκέψη, τη
φαντασία, ώστε το παιδί να βλέπει τον κόσμο με εντελώς διαφορετικά
μάτια, σα' να γεννήθηκε μια δεύτερη φορά, τι κάνει το σχολείο;

Αδιαφορεί για το πρόβλημα εντελώς.

Το αγνοεί.

Προσποιείται πως δεν το ξέρει.

Καμώνεται πως τάχα πρόβλημα δεν υπάρχει.

Ας τα βγάλει το παιδί πέρα μόνο του.

Μόνο του δεν θα είναι ούτως ή άλλως σε όλη του τη ζωή;

Αυτό δεν είναι το μεγάλο μάθημα που πρέπει να περάσει το σχολείο;

Μπράβο μας, ωραία αποφθέγματα έχουμε βγάλει. Και τα επαναλαμβάνουμε σαν παπαγάλοι καθημερινά.

Γιατί μόνος, βρε παιδιά;

Οι άλλοι άνθρωποι τι γινήκανε;

Κοινωνικά ζώα δεν είμαστε;

Ε, να αυτό είναι το πρόβλημα. Μπορεί από τη φύση μας να είμαστε κοινωνικά ζώα, μόνο που το σύστημα δεν τη θέλει αυτή την κοινωνικότητα.

Θα την τσακίσει.

Το σύστημα βασίζεται στον ατομικισμό.

Θα μας αλλάξει τη φύση μας.

Θα μας μάθει, πως είμαστε μόνοι, πως δεν πρέπει
να εμπιστευόμαστε τους άλλους ανθρώπους.

Είναι λύκοι, θα μας φάνε.

Homo homini lupus.

Απορείτε τώρα, αν στη φάση της εφηβείας θα μπουν οι ρίζες για τις φοβίες, τις ψυχώσεις, τις όποιες ανωμαλίες;

Αν στη φάση αυτή θα διαταραχθούν ανεπανόρθωτα οι σχέσεις
με τους γονείς (που κι αυτοί οι φουκαράδες δεν έχουν ιδέα πώς
να φερθούν, γιατί κι αυτοί μόνοι ήταν στη δική τους εφηβεία) ή
και με την κοινωνία; Αν στη φάση αυτή θα αρχίσουν τα παιδιά
το αλκοόλ, τα ναρκωτικά ή τις "κακές παρέες";

Τι να κάνουμε; Αυτές είναι "οι παράπλευρες απώλειες".

Προκειμένου να εξαφανίσουμε την κοινωνικότητα του ανθρώπου
και να εμφυτέψουμε τον ατομικισμό, ε ας έχουμε και κάποιες απώλειες.

Επιστροφή Περιεχόμενα Συνέχεια