Η απαγόρευση της σκέψης

Ουσιαστική απειλή για το σύστημα δεν διαφαίνεται από πουθενά. Εκτός ίσως από ένα τελευταίο ενδεχόμενο.

Μια απειλή που μπορεί να προέλθει από την ελεύθερη σκέψη, την
πνευματική δραστηριότητα. Αν αρχίσουμε ξαφνικά να σκεπτόμαστε,
μπορεί πράγματι να το βάλουμε το σύστημα σε μπελάδες.

Θα μου πείτε: καλά, τώρα τι κάνουμε, δεν σκεπτόμαστε;

Τι να πω, δεν ξέρω, δεν είμαι τόσο σίγουρος.
Σκεπτόμαστε πράγματι ελεύθερα, ή μόνο τόσο, όσο το σύστημα μας επιτρέπει;
Αμφισβητούμε τα δεδομένα που μας προβάλλει, ή τα δεχόμαστε ασυζητητί;
Δεν είμαστε έτοιμοι κάθε στιγμή να κάνουμε οποιαδήποτε σπατάλη αγοράζοντας
τα πιο άχρηστα πράγματα μόλις η μόδα το επιβάλλει, να καταστρέψουμε την υγεία μας
με τις πιο βλαβερές ουσίες προκειμένου να είμαστε "in", να βλάψουμε τους άλλους και
τον εαυτό μας τρέχοντας ξέφρενα με το αυτοκίνητο ή να καταστρέψουμε το περιβάλλον
ρημάζοντας το δάσος ή κατασπαταλώντας το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό;

Αν αρχίσουμε να σκεπτόμαστε, αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει ακόμα και αλλαγή.

Νομίζω πως, την εξέλιξη στην κοινωνία μας μπορούμε να τη δούμε
σαν το αποτέλεσμα της πνευματικής μας δραστηριότητας.

Textfeld: Το παλιό εργατικό ρητό: "Όλοι οι τροχοί σταματούν, όταν το δυνατό μας μπράτσο το θελήσει", αναφέρεται σε άλλες εποχές και σε άλλες μεθόδους παραγωγής. Σήμερα αυτοί που μπορούν να "σταματήσουν όλους τους τροχούς", είναι αυτοί, που δεν θα χρησιμοποιήσουν το δυνατό τους μπράτσο, αλλά το δυνατό τους μυαλό, για να δώσουν, με τις άκρες των δακτύλων, σε ένα πληκτρολόγιο κάποιους κωδικούς.

Αν ψάξει κανείς, θα δει πως στο βάθος

των πραγματικών κοινωνικών αλλαγών, αυτών δηλαδή
που είχαν διάρκεια (όχι όσων μπορεί να φέρνουν εντυπωσιακά
αλλά εφήμερα αποτελέσματα) βρίσκεται πάντα η αμφισβήτηση
που δημιουργεί η σκέψη, αυτή που οδήγησε σε κάποια
καινούργια μέθοδο παραγωγής, κάποια καινούργια ανακάλυψη,
κάποια καινούργια θεωρία.

Την εξέλιξη την χρωστάμε σ' αυτούς που σκεφτόντουσαν, που έθεταν ερωτήματα, που αμφισβητούσαν.

Είτε μια νέα μηχανή φτιάχναμε, είτε μια νέα φιλοσοφική θεωρία,
αυτό ήταν πάντα δουλειά εκείνων που δεν τους αρκούσε η λύση
που ήταν κοινά αποδεκτή στην εποχή τους και αναζητούσαν
κάτι καινούργιο, αποτελεσματικότερο.

Textfeld: Τις αλλαγές τις προκαλούν οι "ανήσυχοι", οι σκεπτόμενοι άνθρωποι.

Αυτοί αποτελούν μια εν δυνάμει απειλή για το σύστημα.

Και, το χειρότερο είναι πως αυτούς τους έχει απόλυτη ανάγκη. Δεν μπορεί να κάνει χωρίς αυτούς. Απ' αυτούς εξαρτάται η λειτουργία του. Είναι οι μόνοι που ξέρουν, πώς δουλεύει ο πολύπλοκος μηχανισμός, στον οποίο στηρίζεται. Βρίσκονται σε "θέσεις κλειδιά".

Ευτυχώς που δεν έχουν (ακόμα;) συναίσθηση της δύναμής τους.

Αυτούς όφειλε, και πράγματι έχει φροντίσει,
το σύστημα να τους ελέγξει.

Επιστροφή                                             Περιεχόμενα                                         Συνέχεια