"Ησυχία, τάξις και ασφάλεια"

Οι δυνατότητες ανατροπής του συστήματος είναι ελάχιστες.

Οι δυνατότητες των συμβατικών δυνάμεων αλλαγής που ξέρουμε
από την ιστορία, έχουν χαθεί. Εξωτερικές δυνάμεις δεν υπάρχουν.
Έχουμε ένα μοναδικό σύστημα που έχει παγκοσμίως επικρατήσει.
Οι εσωτερικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να επιφέρουν αλλαγή
(κοινωνικές δυνάμεις, επανάσταση) είναι αμελητέες.

Ο Κόσμος είναι σαφώς χωρισμένος σε δύο μέρη.

Στους νηστικούς και τους χορτάτους.

Οι πιο πολλοί πεινάνε και είναι δυστυχισμένοι.

Οι άλλοι ζουν σε υπερβολική χλιδή, έχουν χοντρύνει τόσο
που τρέχουν στα ινστιτούτα αδυνατίσματος και έχουν τέτοιο άγχος
να διατηρήσουν και να αυξήσουν τα υλικά τους αγαθά,
που πάλι είναι δυστυχισμένοι.

Στο μεταλλαγμένο περιβάλλον που έχουμε δημιουργήσει, ούτε να επιβιώσουν δεν μπορούν, χωρίς τη βοήθειά μας.

Έχουν καταντήσει ένα είδος κατοικίδια, όπως ο σκύλος, του
οποίου η ύπαρξη εξαρτάται από το κόκαλο που θα του ρίξουμε.

Στερημένοι πραγματικής παιδείας, με το πνεύμα ακαλλιέργητο και νωθρό, είναι
ανίκανοι να αντιδράσουν και βυθίζονται συνεχώς και περισσότερο στα απορρίμματα
της υποκουλτούρας, με τα οποία τους κατακλύζουν ασταμάτητα τα ΜΜΕ.

Έτσι, προκειμένου να τους κρατήσουμε αμέτοχους και απαθείς, δεν χρειάζονται ούτε καν
τα ναρκωτικά με τα οποία, καλού κακού, αφειδώς τους εφοδιάζουμε, για κερδοσκοπικούς
όμως πρωτίστως λόγους.

Βαυκαλίζονται πιστεύοντας πως είναι ελεύθεροι και πως αυτοί αποφασίζουν
για τον τρόπο διακυβέρνησής τους, μέσω του συστήματος που τους πείσαμε
να το αποκαλούν δημοκρατία, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για
την απόλυτη δικτατορία του χρήματος και του τύπου.

Κάποιες εντελώς αβλαβείς φωνές αντιρρήσεως,
με απολύτως περιορισμένη τοπικά εμβέλεια, είναι επιτρεπτές.

Είτε γιατί προσφέρουν μία ακίνδυνη γραφικότητα,
είτε γιατί χρησιμεύουν ως απόδειξη της δήθεν υπάρξεως ελευθερίας.

Το ενδεχόμενο, τώρα με τις απολύσεις που θα έρθουν, να πάει κάτι στραβά, το έχουμε μελετήσει σε κάθε λεπτομέρεια.

Πρώτα πρώτα οι απολύσεις δεν θα γίνουν όλες μαζί σε μια νύχτα.
Θα γίνονται σιγά σιγά. Σήμερα η μια εταιρεία κλείνει το ένα εργοστάσιο,
αύριο η άλλη απολύει 5.000, μεθαύριο η τρίτη 20.000. Και για να το
κάνουμε ακόμα πιο "εύγευστο" θα βάζουμε τα ΜΜΕ να λένε από μέρες:

‒ "Απειλούνται με απόλυση 50.000".

Όταν τελικά απολύσουμε τις 30.000 που είχαμε προαποφασίσει, θα πουν:

‒ "Θρίαμβος, χάρις στις προσπάθειές μας,
και τη μεγαλοψυχία του Μεγάλου Αδελφού,
σώθηκαν 20.000 θέσεις εργασίας".

Δεν μας συμφέρει να γεμίσει ξαφνικά ο τόπος από ανέργους.

Αυτοί, αν βρεθούν ξαφνικά στο δρόμο, μπορεί να οργανωθούν και να μας βάλλουν σε μπελάδες.

Το ξαφνικά, αυτό είναι που πειράζει.

Αν τους απολύσεις σιγά σιγά, τότε είναι εντελώς ακίνδυνοι.

Όσο περνάει ο καιρός της ανεργίας, τόσο πιο ταπεινοί και υπάκουοι γίνονται.

Για δέστε γύρω σας. Λίγους ανέργους έχουμε τώρα;

Μήπως τους βλέπετε έτοιμους να σηκώσουν μπαϊράκι;

Απεναντίας, είναι εντελώς πειθαρχικοί και έτοιμοι να υπηρετήσουν τον οποιονδήποτε.

Δεν έχουν όρεξη να οργανωθούν.

Η μοναδική τους έγνοια είναι να βρουν κάποια τρυπούλα,
να βγάλουν ένα ξεροκόμματο και θα φιλήσουν πρόθυμα
το χέρι που θα τους το δώσει.

Επιστροφή Περιεχόμενα Συνέχεια