Υπάρχει
μια πολύ διαδεδομένη άποψη
(δεν ξέρω ποιος μας την έχει "εμφυτεύσει")
πως η φύση είναι μια "στοργική μητέρα"
που νοιάζεται για το καλό μας.
Η
φύση δεν νοιάζεται για το καλό κανενός,
δεν έχει συναισθήματα.
Έχει ένα μοναδικό εργαλείο,
που είναι η αιτία
της εξέλιξης των ειδών και με αυτό τα ρυθμίζει όλα:
Τον θάνατο του αδυνάτου.
Την εξαφάνιση κάθε ατόμου ή
κάθε είδους, που δεν είναι
ικανό να προσαρμοστεί και αρκετά δυνατό να επιβιώσει.
Και
ο έλεγχος του ποιος είναι ικανός και ποιος όχι
δεν γίνεται με στοργή και συμπόνια, αλλά με
αμείλικτη σκληρότητα και με αδυσώπητο πόλεμο.