Επιστολή Νο. 1

… φυσικά δεν θέλω λεφτά που σου γιάτρεψα το γιό σου.

Το έκανα από αγάπη.

Όχι για να με αγαπήσεις κι εσύ, αλλά επειδή ξέρω πως
μεγαλύτερη ευτυχία είναι να δίνεις παρά να παίρνεις.

Δεν είσαι εσύ υποχρεωμένος απέναντί μου.

Εγώ σου χρωστάω χάρη, που μου έδωσες την ευκαιρία να
απολαύσω την ευχαρίστηση του να σου προσφέρω κάτι.

Άλλωστε κι εγώ οφειλέτης είμαι.

Την ικανότητά μου την ιατρική τη χρωστάω στους
δασκάλους μου και στην Πολιτεία που με σπούδασε δωρεάν.

Θα ήμουν ανάξιος του τίτλου του γιατρού, και θα έπρεπε να
ντρέπομαι, αν θα τη χρησιμοποιούσα εκμεταλλευόμενος
τη δυστυχία των ανθρώπων, για να πλουτίσω.

Θα ήμουν ανάξιος και του ονόματος του ανθρώπου, αν θέλεις να ξέρεις.

Από τη συμπεριφορά της ύαινας έχουμε ξεφύγει,
εμείς οι άνθρωποι, από πολύ καιρό.

Και αν με ξαναχρειαστείς (που αχρείαστος να είμαι) θα είμαι πάντα δίπλα σου.

Με πολλή αγάπη ο αδελφός σου

C. B.